Слободна зона на ЦИВИЛ  денеска: Зеќири за магистратурата, Тахири за протестот, Муратов за шарената револуција

„Магистратурата помага да се стекне специјализирано знаење за да се напредува во областа која се студира, истражува. Како што се развива работната сила, постдипломски студии покажуваат дека посветеноста е на подобрување на експертиза и кредибилитет. Може да се фокусира на одредено поле на студии, што помага да се стане поконкурентен во областа која сакаме. Придобивките од магистратура, исто така, можат да помогнат да се надградат тековни способности, нови вештини, па дури и да се премине на целосно ново поле. Со магистратура, може значително да се зголемат приходите. Во просек, вработените со диплома во Соединетите Американски Држави заработуваат 65.400 УСД годишно, додека оние со магистратура заработуваат просечен годишен приход од 80.200 УСД – зголемување за 23 проценти. Но ова е само во западните земји, а во Република Северна Македонија од 2014 година заработка од плата или повисока плата нема за магистри и доктори на науки.„ Пишува Сафит Зеќири во колумната „Магистратура само за титула “М-р”, не и за повисока плата“

„Протестот, односно правото на протест како јавен колективен или индивидуален истап против неправилно делување, е едно од основните човекови права и слободи, коишто ние како општество го применувавме масовно во изминатите години, во борбата против еден криминален режим. Протестот е најживата и моќна форма на искажување револт и незадоволство кон одредена неправилна појава, и како таква, често е најинструментализирана и манипулирана форма на дејствија на темни структури во секоја земја во светот, како и кај нас. Во општествено политичките превирања во нашата земја, години наназад се прибегнува кон протест, односно, јавниот истап се користи како укажување кон многу аномалии, криминал и корупција во највисоките државни институции.“ пишува Дијана Тахири во колумната „Протест -прочистувачки елемент на општеството“

„Шарената револуција заврши, но нејзините идеали и ден денес се присутни и се чувствуваат во општеството. Шарената револуција беше повеќе од фарбање со боја на Триумфалната капија, Собранието, Владата… шаренилото беше во тоа што на протестите присуствуваа и стари и млади, и машки и женски, и хетеро и хомосексуалци, и стрејт и геј лица, и православни и муслимани и атеисти, и Македонци и Албанци, Турци, Роми, Власи, Срби, Бошњаци… едноставно на никој не му беше важно кој од каде доаѓа.“ пишува Дехран Муратов во колумната „Шаренилото на Шарената револуција“.

„Не знам дали видовте, најгнасните удари по прекарните работници, т.е. хонорарци во Владата дојдоа токму од оние што се продаваат во јавноста како нивни заштитници. Почнувајќи од димчињата и партијата која се декларира како заштитник на работниците, па се до некои бивши и сегашни демек „синдикални“ активисти. А знаете зошто?

Затоа што тие немаат врска со работничките права, ниту со маките на хонорарците и авторите со непостојан ангажман,“ пишува Петрит Сарачини во „Тие што треба да ги заштитуваат, удрија најсилно по хонорарците“.