Две поенти произлегуваат од бранувањата во јавноста, поврзани со „случајот“ на пратеникот Павле Богоевски. Едната, секако се однесува на него. Другата, според мене, уште поважна поента е дека зад ова „обелоденување“ стојат подземни политички и гангстерски служби што со невидена леснотија го насочија вниманието на македонската јавност онаму каде што сакаа, а го одвратија од потребата и барањата за правда во оваа наша земја. Да тргнеме со ред.
Ако треба пратеникот Богоевски да поднесе оставка за да се исчисти Парламентот од грешници, нека почне игранката! Нека биде тоа првата „жртва“ во конечното пристигнување на моралните вредности во македонскиот парламент. Не се сомневам дека со своето признание, Богоевски самиот си потпиша барем дел од пресудата.
Еве, да го земеме овој престап (со или без наводници, бирајте сами), како единица мерка за оценка на моралниот и политичкиот интегритет на сите што имаат некаква позиција во системот. Па, откако тој ќе биде повикан на одговорност и најмалку што ќе се очекува од него е да поднесе оставка од пратеничката функција, но потоа сите други мора да бидат соочени со својата одговорност пред законот и пред етичките начела. А потоа, да се тргне во поход за расчистување на вистинскиот криминал што се одвива пред нашите носови. По општините, по институциите, по партиите, па сѐ до владата (или обратно, како сакате).
Поставете си ги прашањата: Колкумина ќе останат во парламентот? Колкумина ќе останат на универзитетите, во општинските совети и други нивоа на власта? Колкумина ќе останат во министерствата и во министерските фотелји?
Не се обидувам да го поштедам Павле. Нека го решат неговиот случај институциите и, се разбира, неговата совест. Но, тоа што би било навистина праведно и доблесно е сите да одговараат за сето избегнување, манипулирање, а често и силување на законите, професионалните стандарди и етички начела.
И, во сета оваа врева, се заборава дека подеднакво штетно и загрижувачки е тоа што подземните пропагандни машинерии го управуваат јавното мислење според потребите на центри на моќта што ни најмалку не се засегнати со владеењето на правото и моралот во политиката и практикувањето на власта. Едноставно, ова општество не успеа да изгради критичка јавност отпорна на влијанието на политичката гангстераана што ни ги крои тикерите на вестите, ни ги обојува социјалните мрежи и медиумите во боја каква што сака. И, поминуваат неказнето. Утре, тоа може да биде порака, содржина или „бомба“ што од корен ќе ги разнишаат односите меѓу заедниците или ќе удрат по стабилноста и безбедноста на државата по некоја друга основа. Тоа не смее да го дозволи општество во кое владее политичка култура во чии пазуви се негуваат високи цивилизациски и европски вредности. Уште еднаш, овде говорам за две различни работи: случајот со трансгресијата на пратеникот и правно политичката одговорност негова и на сите други, од една, а од друга страна, неизмерната потреба да се изгради отпорност кон дивеењето на подземните пропагандни и политички центри кои нашето општество и државата ги прават исклучително ранливи. Не е тешко, само треба кратко да се размисли со ладна глава за секоја вест што ни ја пласираат од едни, други или трети страни. Некои тоа го нарекуваат и медиумска писменост.
За крај, за нешто убаво…
Денеска (17 мај), се сеќаваме на најголемиот граѓански протест во историјата на нашата земја кога, според светските медиуми, 70-100 илјади граѓанки и граѓани излегоа на улиците и бараа оставка од криминалната влада на Груевски и Фамилијата и враќање на демократијата, владеењето на правото и почитување на човековите права, можеме да се потсетиме и на надежите, барањата и ветувањата што беа изговорени на говорницата пред грдата зграда на владата. Протече многу вода од тогаш. Правдата сѐ уште ја чекаме.