пишува: ПЕТРИТ САРАЧИНИ
Да потсетиме, драги мои: „Пржинската“ или техничка влада постои за да го деинсталира, а не да го реинсталира МВРО-ВМРО!
Овој формат на техничка влада, со учество на опозицијата, го добивме во Пржинскиот договор пред 4 години, затоа што Груевски и партиската клика околу него за една деценија целосно ја избришаа границата меѓу партијата и државата. Техничката влада е тука поради „заробената држава“ од извештаите на ЕУ и сите меѓународни релевантни организации, поради „МВРО-ВМРО“ „човечиња за рачиња“, Пустец, „пиштење-вриштење“, отворање вреќи со гласачки материјал и другите „убавини“ што ги слушнавме лично од Јанкуловска, Јанакиески, и другите ведети на оваа партија, кои ги криминализираа и ги злоупотребуваа институциите до таа мера што го правеа невозможно одржувањето фер избори.
Иако многумина ѝ го сметаат за лош потег, сегашната власт прифати овој модел да важи и понатаму, за да го одоброволи ВМРО-ДПМНЕ да учествува конструктивно во значајните реформски, демократски и интегративни процеси.
Освен тоа, власта со ова покажа дека не е нејзина намера да се контролираат институциите партиски, не да направи проста смена на „Курто и Мурто“ и да не се продолжи онаму каде што Груевски застана, туку да појдеме онаму каде што треба и сакаме, да станеме земја во која, кога власта се менува, институциите остануваат силни, непартиски и независни.
А што прави ВМРО-ДПМНЕ? „Најконструктивно“, предлага кадри во техничката влада кои сака да ги продаде како експерти и професионалци, а кои се само поранешни и сегашни шрафови во нереформираната, корумпирана и дискредитирана партиска машинерија на најбогатата партија во Европа што ја води Мицкоски, а ја диригира Груевски.
Од првиот ден, наместо извршување на должностите технички министер, новите функционери на ВМРО-ДПМНЕ тргнаа жестоко во партиски смени, во уште повалкана пропаганда и оцрнување на неистомислениците, насекаде од насилниците на социјалните мрежи фрчат закани за тоа што ќе се случувало „после 12 април“. Малку требало, за да видиме што сме пропуштиле овие 2-3 години. Обид да се реинсталира МВРО-ВМРО, најбезобразно, како никогаш ништо да не се случило, без ронка покајание и срам за децениското уништување на земјата и на животите на илјадници граѓани и семејства.
И уште нешто да потсети Младиќот, драги мои. Пред некое време, ви најавив дека разликата меѓу понуденото минато и иднина само ќе се избиструва. Обидот за реинсталирање на МВРО-ВМРО преку техничката влада кој е во полн ек, е само едно убаво и прилично големо разбистрување, и покрај „тивкиот третман“ што го добива од „критичката јавност“, особено од нејзиниот езоповски дел кој се бави со раскажување ексклузивни басни од пештерата на мечката. А дали ќе добиеме враќање на МВРО-ВМРО или шанса за подобра иднина, ќе си кажат граѓаните со нивниот глас – на тој фамозен 12 април.
Сите права се задржани. Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста.
