На 14 јуни 1991 година, половина милион жени во Швајцарија се приклучија на првиот женски штрајк. Сега, речиси 30 години подоцна, повторно се мобилизираа. Десетици илјади жени во Швајцарија во петокот (14 јуни) излегоа на улиците на историски штрајк, барајќи еднаков третман и услови во споредба со нивните машки колеги.
Протестите се организираа речиси три децении по штрајкот во 1991 година, кога жените побараа уставниот напис за полова еднаквост да биде преведен во конкретно законодавство.
Жените протестираа против нееднаквиот третман, вклучително и пониските плати од мажите, бидејќи тие во просек заработуваат 20% помалку од мажите. Дискриминацијата и тешкотијата на комбинирање на работата и семејството се исто така прашања.
На почетокот на протестите во неколку градови низ Швајцарија црквите звонеа во 11 часот, за да се одбележи официјалниот почеток на протестите. Во Лозана жените излегоа на улиците во текот на ноќта и протестираа со симболично палење градници и други предмети, во Цирих протестантките го сопреа сообраќајот во центарот на градот. Околу 70. 000 протестираа на финалната демонстрација на Хелветиаплац, иако се вели дека бројката била два пати поголема.
Швајцарскиот парламент ја прекина седницата за 15 минути. Неколку членови на владата, исто така, беа активни, меѓу кои и министерот за внатрешни работи, Ален Берсет, кој објави тивок видеозапис за да ги потенцира проблемите со кои се соочуваат жените во Швајцарија.
https://www.facebook.com/BersetAlain/videos/1091753694368338/
Дури и ако неговото историско значење не беше препознаено на почетокот, штрајкот од 1991 година имаше одлучувачко влијание врз напредокот во однос на еднаквоста на половите и борбата против дискриминацијата во Швајцарија. Новооткриената сила на женското движење се покажа во 1993 година, кога десничарското мнозинство во парламентот одби да го избере кандидатот на Социјалдемократската партија, Кристијан Брунер, на место во Федералниот совет.
Околу 500.000 жени низ целата земја се вклучија во штрајкот на жените преку различни видови акции. Тие повикаа на еднаква плата за еднаква работа, еднаквост според законот за социјално осигурување и за прекин на дискриминацијата и сексуалното вознемирување.
Штрајкот во 1991 година, исто така, имаше за цел да ја одбележи 20-годишнината од добивањето на гласовите на федерално ниво, цел постигнат многу доцна во Швајцарија, во споредба со сите други земји во Европа и во поголемиот дел од светот.
Во 1996 година беше донесено законодавство за да се обезбеди еднаквост на половите, што беше една од барањата на штрајкот. Во 2002 година, швајцарските гласачи ја одобрија легислативата за абортус. Во 2004 година, статијата во уставот за породилно отсуство, која беше во уставот од 1945 година, конечно се имплементирана во законодавството.
“Во 2019 година, ние се уште бараме еднаквост и сфаќаме дека мора да има многу повеќе од ова – културата на сексизмот е дел од секојдневниот живот во Швајцарија, таа е невидлива “, изјави Клара Алмеида Лозар (20), една од организаторките на штрајкот на жените во Швајцарскиот сојузен институт за технологија во Лозана.
Д. Тахири
