oд корнер: ЗОРАН ИВАНОВ
Задоцнет потег на владата. Па сепак, кога е правдата во прашање, не би требало да е доцна никогаш ништо. Важното е да ја има и да е достижна макар кога тогаш како оваа со македонската лустрација. Како оваа наша автентична политичка појава која девијантно политикантски се обиде еден тоталитаризам да компензира со друг. Еве, се покажа дека со таков кусоглед партиско одмазднички начин, правда не се истерува. Напротив. Една неправда се замени со друга. Ефектот е нула па сега ќе треба пак сѐ од почеток.
Поништување на сите дејствија и на сите последици од режимската лустрација на ВМРО-ДПМНЕ што со закон го нуди владата, беше и е повеќе од потребно. Ова, токму во името на правдата, како показ дека таа е сепак достижна. Општественото дистанцирање од кодошите, од соработниците на тоталитарниот период во времето на владеењето на југословенската и на републичките комунистички партии во бившата заедничка Југославија, беше и сѐ уште е нужно. И тој процес, доколку конкретно македонското општество смогне сили, треба повторно да се отвори и сѐ да отпочне од почеток. Да се проветри минатото и конечно ова прашање историски да се затвори.
Жртвите на тогашниот, на периоди, полициско кодошки режим, нивните наследници, исто така, имаат право на сатисфакција и тоа е неспорно. Спорното на македонската лустрација, на таа корисна идеја за дистанцирање од луѓето кои биле дел од еден тоталитарен режим под чии идеолошки пранги страдале многумина невини, слободоумни, правдољубиви и демократски настроени граѓани е во, исто така, неспорниот факт што овој процес кај нас практично беше политичко партиска акција. Во време на плурализам, беше тоа парадоксална алатка на една тоталитарна партиска доминација во функција на пресметка со неистомислениците на тој современ режим.
Оттука, треба нова лустрација. Од почеток. Секако, прво правда за страдалниците од претходната. Прво индивидуална, семејна, политичка, граѓанска па и материјална сатисфакција на страдалниците од неодамнешната партиска лустрација. Затоа, ќе е целисходно паралелно да се случуваат два нужни процеси:
Прво, да се жигоса политиката и да се осудат и да се казнат креаторите и извршителите на таквата диференцијација; и,
Второ, да се спроведе вистинска објективна, правична лустрација како компензација за страдањата на недолжните од времето на тоталитарното еднопартиско едноумие.
Но, нужно е да се стори тоа како неутрален и како непартиски и како историски потребен чин.
И, секако, како за првиот, така и за вториот процес, се потребни иницијатива, политичка волја и чесни луѓе.
Само со чесни, само со нови луѓе е можно во нова лустрација.
Сите права се задржани. Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста.
