од корнер: ЗОРАН ИВАНОВ
Тоа што не му доуспеа на Коце, го докрајчува Петре.
Скопскиот плоштад, во најстрогиот градски центар кој посиве во времето на претходниот Трајанов, како тргнало, допосивува во времево на градоначалникот Шилегов. Пред влезот на ГТЦ деновиве се туткаат шлепери. Долгите многутонски камиони на големо истовараат илјадници разни бетонски дребулии. Понешто и гранит ама сеедно. И едното и другото, сиво. Не зелено, туку сиво.
Градот го реновира или го реконструира ова парче центар во центарот на Скопје. Ако е за некаква утеха, за разлика од својот претходник застапник на габаритниот вертикален барокизам, а судејќи и по дизајнот на артиклите, актуелниот градоначалник галиба форсира естетски хоризонтален минимализам.
Но, сеедно. Наместо да позеленува, пациентот Скопје продолжува да посивува. И на овој најфреквентен скопски пешачки агол, во време кога градот ги руши сите меѓународни рекорди по загаденост и на воздухот и на почвата, наместо ветените зеленило и дрвја, пак се трупа бетон и бекатон. И наместо доза кислород, нова доза прав. Се кумулира нова урбана камена оаза. Никнува или се обновува, сеедно, уште едно грдо катче урбано сивило.
Нова лузна загребува во самото срце на македонскиот главен град. Меѓу сивиот бетон и зелените елки, пак ни го подметнаа бетонот. Граѓани, екологисти, невладини, паркобрани, каде сте? И урбанисти, градоначалници, советници, исто така?
Известителната табла на градилиштето ги посочува само инвеститорот и изведувачот. Недостасува името на авторот на проектот.
И не треба. На скопјани од поодамна им е познат доктор Франкенштајн, нивниот омилен градски урбанист.