Грешката е секако што истиот не беше претопен во нешто корисно, како метал. Никогаш не сум мислел дека Шилегов е човек без грешки!
Неговото враќање – не без одобрение на тогаш и сега актуелната градоначалничка – требаше да биде поставен на ново „стојалиште“, на идиотско место за било каков споменик, како доказ за општата реставрација на груевизмот. Мислам дека дури две години сепак не постоеше решителност до крај, па стоеше само празниот постамент – ниту тој се тргна како израз на колебање некаде кај најновата градска власт, ниту пак споменикот се извади од некое депо, каде се чинело дека чекал на нечија посвежа решителност.
Ќосето е сепак поставен и тоа ноќе, како и првиот пат. Тоа е време на сите крадци, па и оние крадци на вистинските вредности што ни ги дава историјата. Па и не мора да е кај судските палати – таму и онака оние кои треба да се неутрални полека сами си паѓаат на плеќи.
А дали на оние старци од Крушоради, кои беа параванот за споменикијадата во градот ќе ги вратат во канцеларијата кај Рекорд? И така стоеше предолго празна за во неа да не дојде некој друг стопан!
Преземено од Фејсбук профилот на Љубомир Костовски. Текстот е личен став на Авторот.
