ЉУБИША НИКОЛОВСКИ
Како одеднаш споредбата на Ковачевски дека Бугарија се однесува кон Македонија како Русија кон Украина, освен што за официјална Софија е неумесна, е неумесна и за дел од домашната политичка структура, но е и оценка на одредена медиумска јавност? И не само тоа, туку ваквата негова реакција била задоцнета и контрадикторна со барањето за уставни измени.
Кога власта молчеше на провокациите од страна на Бугарија, беше обвинувана зошто молчи. Беше атакувана од сите страни дека треба да им врати со иста мерка, да бара реципроцитет, да ги прекине преговорите и да го поништи Договорот за добрососедство со Бугарија, а цела лавина насилство се сруши по улиците на Скопје поради прифаќање на Францускиот предлог.
Оттаму се родија и заложбите на опозицијата за неприфаќање на промената на Уставот со која Бугарите би влегле во Преамбулата, меѓу другото и затоа што со тоа нема да запрат провокациите од бугарска страна.
Власта сепак остана на обврските од преговарачката рамка и оформи работна група која веќе работи на соодветно и прифатливо за сите решение со кое Бугарите ќе се вметнат во преамбулата. Се очекува тоа да биде на начин на кој ќе се овозможи демаркација или разграничување и тоа јасно и потполно помеѓу Македонците и Бугарите од повеќе аспекти. Првиот и најбитен е самобитноста на Македонците јазично, етнички и културно и тоа ќе биде една од придобивките на овој процес, ако се изведе како што треба. Тоа е важно и како превентива од идно можно „бугаризирање“ на општеството.
Сега, експонентите на ваквите заложби се исплашија од „вратката“ на Ковачевски, па се загрижија дека ако се заострува дискурсот и понатаму, Бугарија да не ни прави дополнителни проблеми на европскиот пат во текот на преговорите.
Станува конфузно во македонскиот јавен дискурс, треба ли власта да си молчи и да ги турка уставните промени или не.
Ваквата дилема е неоснована. Францускиот предлог, што е всушност Европски, одамна ги надмина политичките импликации од билатералните провокации.
Се разбира тоа не значи дека од сега натаму можеме слободно да си „плукаме“ преку пенџере со Бугарите, и најдобро ќе биде власта да ја продолжи дипломатската пракса за партнер во расчистување на билатералните дубиози да ја има ЕУ како целина. Затоа што Македонија сега благодарение на „Францускиот“ предлог преговара со ЕУ.
„Билатералките“ со Бугарија што ќе се појавуваат од време на време се со времен карактер. Тие се сè уште реминисценција на една замината власт чиј актуелен остаток е во ликот и делото на Радев и Јотова. Но треба да се има предвид дека тие се само interim и кај да е државата ќе си добие легална и легитимна Влада која ќе има полни раце работа со дневните проблеми на бугарскиот народ, нешто за што кабинетот на претседателот нема обврски, а ни слух.
Текстот е личен став на Авторот. Дозволено е преземање на текстот според лиценцата Creative Commons 4.0. | Извор: Frontline
