од корнер: ЗОРАН ИВАНОВ
До изборите има уште едно цело школско полугдие, а партиите веќе успеаја да ги раздвижат гласачите. Брануваат социјалните мрежи. Доминантната реакција е дека луѓето не сакаат избори. Едноставно, не сакаат. Вонредни па ич. Основниот проблем, ако е проблем, е што изборите ги доживуваат како празна, неефектна политика. Како мавање слама. Се разбира дека темава е за подлабока стручна анализа. Своето ќе си го кажат политколозите, психолозите, стручните аналитичари. Но еве, генерално, какви се првичните одгласи на темата избори.
Доминантната премиса е дека на луѓето не им се излегува на гласање. Помалку или повеќе од разочараност, малку од апатичност, малку од резигнираност. Малку и од инает, од оној наш домашен урбан, маалски. Мнозинството бараат промени во изборното законодавство, алтернативи за партиските монополи. Можност за персонален избор на партиски интегритети на сметка на колективиот, на партиски војници.
Други акцентот го ставаат на нужноста самите партиите да согледаат со кави очи јавноста гледа во нив. Да ја видат сѐ поголемата одбивност спрема партиските структури, особено поради привилегиите што ги нудат мандатите и уште повеќе поради злоупотребите што ги овозможуваат функциите. Барањата се тие да се модернизираат, да се демократизираат, да се европеизираат, раководствата дневно да се отвортат за своето членство и за граѓански критички реакции.
Еве, вели соговорничка во дебата на темава на интернет, јас сум гласала за партија, типчето беше на листа, си доби функција благодарение на луѓето кои гласаа за партијата и повеќе очи не му видовме. А, бе, не постоиме за него. А неговата комотност доаѓа од партијата. Како да покажам незадоволството спрема таквите ликови кога партијата ги штити. И сега, како поради него да гласам против партијата? Поради двајца, тројца такви, ќе си страда целата. И, додава, нека си страда.
Претстојниве избори ќе го замислат народот и ќе го натераат да размисли дали ќе излезе да гласа поради партиите, или поради луѓето кои ќе бидат кандидати за пратеници.
Припадноста на партија или на идеологија не е гаранција за квалитет, дополнува друг соговорник во интернет дебатата и додава дека кампањата пак ќе биде популистички лажлива, клеветнички осорна и дека ништо конкретно нема да се слушне од реалните потреби и од реалните можности.
Освен со своето членство, политичките партии во предизбориево катадневно се соочени и со другите гласачи. Со она мнозинско граѓанство кое устоличува и кое симнува власт. Со таа влијателна интернет заедница и со нејзиниот интернет парламент, тој највалиден одраз на партиските рејтинзи.
Па, како кај граѓаните, судејќи и по реакциите, стојат политичките партии, би било поумно тие да си ги присоберат вратовите во рамениците и до април да дишат на шкрги.