ПЕТРИТ САРАЧИНИ
Хистеризирањето и поларизацијата на општествата одамна ја помина точката од која нема враќање. За жал, како што тргнало, не само ние, туку целиот свет, ќе продолжи да ита до точката на зовривање – на тотална општествена конфронтација и тотална војна, насекаде.
Прогресирањето кон таа точка не може да се сопре со дисфункционалните и селективни демократски механизми и политичари преокупирани со дневни политички битки, кои не успеваат да ја согледаат димензијата на хибридната војна во која веќе се наоѓа целиот свет, и која забрзано се пренесува од виртуелниот на реалниот терен.
Преголема е толеранцијата кон злото, масовните манипулации, дезинформации и сите други средства што се користат за дерационализирање на луѓето до ниво на безумна агресија.
Итаме кон таа имплозија, или експлозија, наречете ја како сакате. Кога ќе се случи, ќе биде тоа гласен, но задоцнет аларм за будење, како повеќепати низ историјата.
Жално е што овојпат отидовме толку понапред од пушките и бомбите, па имаме доволно софистицирани технологии и средства, коишто наместо да ги користиме за напредок и „храбро одење таму каде што никој не бил досега“, ги користиме за да си го напишеме сопствениот крај како цивилизација.
Човештвото сега ги мрази умните, промислените, рационалните, и се оддава на водството и примерот што го даваат лудаците и површните во секоја област, закачени на најтемните пориви на човековата психа.
Ако е за некаква утеха, сепак има тука и некаква „космичка правда“ – токму најревносните следбеници на тоа лудило, ќе бидат и неговите први и најголеми жртви.
Преживувањето на човештвото веќе е сведено на ниво на теоретска шанса и чудо. И да преживее некој, тоа нема да бидат најспособните, ниту најмоќните, туку – најсреќните.
Молкот кон метастазирачкото лудило денес, е инвестиција во тоталното лудило што не очекува утре.
Толку од Младиќот и Кристалната топка, празнично, да не биде дека не било кажано.
Сите права се задржани. Текстот е личен став на Авторот.
