• Latest
Македонија, 2001 година

Кога мртвите би прозбореле…

August 14, 2017

24 ЧАСА: Притвор за напаѓачот по инцидентот во Штип; јавна осуда од клубовите и ФФМ; Гаши потврди – на избори со стар Изборен законик; четири новинари загинаа во израелските напади на Газа

August 25, 2025
Фото: Wikimedia commons

Осум дена притвор за 43 годишниот родител кој нападна двајца 15 годишни фудбалери на штипска „Брегалница“

August 25, 2025
Илустрација: ВИ

Каде завршува информирањето, а каде почнува пропагандата, што е што во изборен контекст

August 25, 2025
Фотографија:  Алфонс Маис, Фејсбук профил

Германски генерал, Алфонс Маис: Верувам дека сите наши војници знаат што да очекуваат

August 25, 2025
Фотографија: Скриншот Платформа Х

Петти ден како гори руска рафинерија по украинските напади на енегретскиот сектор

August 25, 2025
Фотографија: МИА

Две собраниски седници пред изборната кампања, Гаши на координаторите на пратеничките групи им доставил Декларација за фер и демократски избори

August 25, 2025

ГРАЃАНСКИ ФОРУМ (РЕАКЦИИ): Граѓаните бараат предвремени избори и конфискација на незаконски стекнат имот

August 25, 2025

ОЈО побара притвор за родителот што нападна двајца младински фудбалери на Брегалница

August 25, 2025
Фото: Wikimedia Commons

Франција го повика американскиот амбасадор Кушнер на разговор поради обвинувачкото писмо до Макрон за растечки антисемитизам

August 25, 2025
Скриншот од Youtube видео -ЛНОБТ

Украина и Литванија потпиша документ со намера за заедничко производство на одбранбени производи

August 25, 2025
CivilMedia
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • ИЗБОРИ
  • ОПШТЕСТВО
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
No Result
View All Result
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • ИЗБОРИ
  • ОПШТЕСТВО
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
No Result
View All Result
CivilMedia
No Result
View All Result
Home СЛОБОДНА ЗОНА

Кога мртвите би прозбореле…

August 14, 2017 13:17
in СЛОБОДНА ЗОНА
Македонија, 2001 година

Македонија, 2001 година

Share on FacebookShare on Twitter

Минатата недела помина во знакот на неубави годишнини. Љуботен, Карпалак…И, несакајќи, се вратив 16 години назад, во летото кога моето единствено чедо наполни една година, кога ги очекувавме нејзините први чекори, кога таа прооде, но не во нејзиниот дом, туку во друг град, во туѓ дом…

Пишува: Дијана Тахири

На неколку дена од роденденот на мојата ќерка, во непосредна близина на мојот дом, се случуваа необјасниви работи, коишто ги проследив со мои очи, заедно со моето семејство и соседите. Секој со различна перцепција и толкување на случувањата. Од мојот двор се гледа патот што води од Љуботен до градот, поточно, патот до Бутел што не поминува низ Радишани туку од спротивната страна на селото и населбата. Дотогаш, автобусите до Љуботен се движеа низ Радишани. Оттогаш, веќе не поминуваат низ населбата и низ Љубанци. Се движат низ патот на ридот што се гледа од мојот двор. На истиот пат на којшто едно цело попладне и цела ноќ, ги гледавме луѓето – жителите од Љуботен, како се движат кон градот, избркани од своите домови. Некое време ни се изгубија од вид, за подоцна, пак да се појават. Полициската патрола на влезот на Бутел не ги пуштила да поминат. Цела ноќ останаа на патот, и од време-навреме, оттаму се гледаше некаква светлост, најверојатно од запалки или ќибрити, или можеби и некој се сетил да земе свеќа во бегањето.

Најинтересно, или најтажно беше што соседите нè повикаа да ги гледаме „терористите“ како бегаат, и како еден терорист скока како зајак, не – на патот, туку под патот, на ридот. Одеднаш, терористот не мрдаше веќе. Постојат две-три верзии за неговото инстантно мирување, но сега нема да ги елаборирам. Ќе ви раскажам што нѝ велеа соседите со коишто заедно го гледавме „филмот“ што се одвиваше на патот којшто се гледаше од нашето маало: „Ќе ги избркамо сви, маму им њину терористичку, има све да ги утепамо, ако се вратив некад у село„, „Море нека идев од куде са дошле„, (дел од нашите соседи потекнуваат од селата крај Свети Николе). Најстрашни беа изразите на нивните лица, и крвничкиот сјај во очите.

Уште пострашно беше тоа што нè повикуваа да гледаме заедно, и да ги слушаме нивните бесрамно ниски „триумфални“ и нечовечни изблици. На коишто јас изреагирав, а татко ми ме тргна настрана, и ме посоветува да не се огласувам, туку да си влезам дома и да не обрнувам внимание на нив. Не влегов, молчев, но гледав… И плачев. По неколку дена, дојдоа од семејството на мојот сопруг, во паника, без објаснување, и нè собраа ќерка ми и мене, по влечки, оставајќи ми минимум време да соберам малку алишта за детето, и нè однесоа надвор од државата. До ден-денешен не можам да си простам што отидов, ним им простив што ме тргнаа од домот, затоа што беа преплашени. Јас не бев.

Бев гневна. Гневна на тие што се качија на планини, во мое име да војуваат за нешто што ми припаѓа со самото мое постоење и на тие што не ми го признаваат моето постоење, со тоа што сакаат да ми го одземат моето основно право, на сите тие што се осмелија да одземат животи во име на цел еден народ, биле тоа бранители или „учк“-и. Никогаш не сфатив кого точно бранеа бранителите, и за што, всушност, се бореа „учк“-ите. Сфатив дека тие што наивно веруваа во некаква борба за правдина, и што се качија по планини од идеалистичко-романтични причини, ги нема никаде. Таму каде што се, гладуваат, во име на правдината, а некои и не се гладни, хранат црви под земја.

А во нивно име владеат „команданти“, сè уште. Сфатив дека многу бранители тргнале во „одбрана“ на татковината за неколку илјади денари повисока плата. А еден куршум чинеше 2 евра. Човечки живот – за две евра…

По два месеца се вративме, соседите чудно молчеа. Населбата чудно молчеше, сè беше чудно. Дознав дека моите соседи, тогашни и сегашни, со коишто моите родители секојдневно пијат кафе и се грижат едни за други, како да се најблиски роднини, биле членови на организирана група што тргнале да ни ја запалат куќата. А во намерата ги спречил еден нов сосед, вмровец, тогашен и сегашен. Како тоа, тргнале да ја палат куќата на човекот за кој секогаш зборувале во суперлатив, и од чиј бунар си ги изградиле куќите?! Сè уште не знаеме кои биле останатите членови на групата, веќе не е ни важно. Како што сè уште не знаеме точно што се случило на Карпалак, и зошто не се поведе детална истрага за грозоморните убиства на луѓето што верувале дека ја бранат татковината. Сè уште не знаеме уште многу работи. Но, сè уште веруваме во херои. Секој во својот, додека заедно пиеме кафе или пиво и си евоцираме спомени, речиси секогаш туѓи. Ако ги нема, ќе ги измислиме, неделно по еден. За да имаме со што да се маваме по гради.

Ова е само една од мноштвото перцепции и ретроспективи меѓу нас, живите. А за мртвите, сè најдобро.

Print Friendly, PDF & Email
Tags: бранителиБутеледен куршум - 2 евраКарпалакЉубанциЉуботенперцепцииРадишаниУЧКхерои
Share33Tweet21Send

НАЈЧИТАНИ 5

  • СРПСКИ (БУРАЗЕРСКИ) СВЕТ: Ќе добие ли ВМРО-ДПМНЕ своја банка?

    98 shares
    Share 39 Tweet 25
  • Мицкоски: Ако поради независните со два потписа изборите не успеат, Владата има уставна можност да постави повереници

    93 shares
    Share 37 Tweet 23
  • МВР го уапси родителот кој го предизвика инцидентот во Штип, ФФМ, Шкупи и Брегалница го осудија – спортот не треба да биде арена за физички конфронтации

    92 shares
    Share 37 Tweet 23
  • Одбележан Денот на независноста на Украина во Скопје: Мирот е единствена опција

    88 shares
    Share 35 Tweet 22
  • Предвремените претседателски избори во Република Српска ќе бидат распишани најдоцна следната седмица

    87 shares
    Share 35 Tweet 22
CivilMedia

СЛОБОДНО.НЕЗАВИСНО.ОТВОРЕНО

  • ЗА НАС
  • ИМПРЕСУМ
  • КОНТАКТ
  • АВТОРСКИ ПРАВА
  • Политика на приватност
  • МАРКЕТИНГ

Следете нè

No Result
View All Result
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
  • ДЕЗИНФО
  • ФОРУМ
  • ГРАЃАНСКА АКЦИЈА
  • МАРКЕТИНГ
  • ИМПРЕСУМ