• Latest
Македонија, 2001 година

Кога мртвите би прозбореле…

August 14, 2017

„Марш за ангелите“ во Кочани – родителите на починатите деца побараа одговори од МВР, УЈП и од Обвинителството

June 21, 2025
Фото: Скриншот од видео на 
BFBS Forces News

Американски бомбардери Б-2 полетаа од американска база и се движат кон запад над Тихиот Океан

June 21, 2025

„Ограничена мобилност“ – уметничка акција што ги открива секојдневните предизвици на лицата со попреченост во Скопје

June 21, 2025
Hungry child in Gaza - Image by Anadolu Agency

УНИЦЕФ: Кризата со горивото ја продлабочува секојдневната борба за семејствата, доколку не се прекине блокадата на горивата во Газа, децата ќе умираат од жед

June 21, 2025
Бранко Тричковски

Во оклопот на вмро, Македонците се желки на трката во Спа Франкоршамп

June 21, 2025

Турските влечни хаубици БОРАН испорачани во Македонија

June 21, 2025

Седум новинари осудени во најновата шокантна акција против слободата на говорот во Азербејџан; Амнести интернешнл ја повика меѓународната заедница да извршои притисок врз азербејџанските власти

June 21, 2025

САД го зголемува воздушното присуство околу Блискиот Исток како припрема за евентуално вклучување во израелско-иранскиот конфликт

June 21, 2025

Про-палестинскиот активист Калил Махмуд од Универзитетот Колумбија ослободен од имиграцискиот затвор по три месеци

June 21, 2025

Албанската политичка сцена во Македонија се престројува пред изборите – нови сојузи, стари ривалства

June 21, 2025
CivilMedia
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • ИЗБОРИ
  • ОПШТЕСТВО
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
No Result
View All Result
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • ИЗБОРИ
  • ОПШТЕСТВО
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
No Result
View All Result
CivilMedia
No Result
View All Result
Home СЛОБОДНА ЗОНА

Кога мртвите би прозбореле…

August 14, 2017 13:17
in СЛОБОДНА ЗОНА
Македонија, 2001 година

Македонија, 2001 година

Share on FacebookShare on Twitter

Минатата недела помина во знакот на неубави годишнини. Љуботен, Карпалак…И, несакајќи, се вратив 16 години назад, во летото кога моето единствено чедо наполни една година, кога ги очекувавме нејзините први чекори, кога таа прооде, но не во нејзиниот дом, туку во друг град, во туѓ дом…

Пишува: Дијана Тахири

На неколку дена од роденденот на мојата ќерка, во непосредна близина на мојот дом, се случуваа необјасниви работи, коишто ги проследив со мои очи, заедно со моето семејство и соседите. Секој со различна перцепција и толкување на случувањата. Од мојот двор се гледа патот што води од Љуботен до градот, поточно, патот до Бутел што не поминува низ Радишани туку од спротивната страна на селото и населбата. Дотогаш, автобусите до Љуботен се движеа низ Радишани. Оттогаш, веќе не поминуваат низ населбата и низ Љубанци. Се движат низ патот на ридот што се гледа од мојот двор. На истиот пат на којшто едно цело попладне и цела ноќ, ги гледавме луѓето – жителите од Љуботен, како се движат кон градот, избркани од своите домови. Некое време ни се изгубија од вид, за подоцна, пак да се појават. Полициската патрола на влезот на Бутел не ги пуштила да поминат. Цела ноќ останаа на патот, и од време-навреме, оттаму се гледаше некаква светлост, најверојатно од запалки или ќибрити, или можеби и некој се сетил да земе свеќа во бегањето.

Најинтересно, или најтажно беше што соседите нè повикаа да ги гледаме „терористите“ како бегаат, и како еден терорист скока како зајак, не – на патот, туку под патот, на ридот. Одеднаш, терористот не мрдаше веќе. Постојат две-три верзии за неговото инстантно мирување, но сега нема да ги елаборирам. Ќе ви раскажам што нѝ велеа соседите со коишто заедно го гледавме „филмот“ што се одвиваше на патот којшто се гледаше од нашето маало: „Ќе ги избркамо сви, маму им њину терористичку, има све да ги утепамо, ако се вратив некад у село„, „Море нека идев од куде са дошле„, (дел од нашите соседи потекнуваат од селата крај Свети Николе). Најстрашни беа изразите на нивните лица, и крвничкиот сјај во очите.

Уште пострашно беше тоа што нè повикуваа да гледаме заедно, и да ги слушаме нивните бесрамно ниски „триумфални“ и нечовечни изблици. На коишто јас изреагирав, а татко ми ме тргна настрана, и ме посоветува да не се огласувам, туку да си влезам дома и да не обрнувам внимание на нив. Не влегов, молчев, но гледав… И плачев. По неколку дена, дојдоа од семејството на мојот сопруг, во паника, без објаснување, и нè собраа ќерка ми и мене, по влечки, оставајќи ми минимум време да соберам малку алишта за детето, и нè однесоа надвор од државата. До ден-денешен не можам да си простам што отидов, ним им простив што ме тргнаа од домот, затоа што беа преплашени. Јас не бев.

Бев гневна. Гневна на тие што се качија на планини, во мое име да војуваат за нешто што ми припаѓа со самото мое постоење и на тие што не ми го признаваат моето постоење, со тоа што сакаат да ми го одземат моето основно право, на сите тие што се осмелија да одземат животи во име на цел еден народ, биле тоа бранители или „учк“-и. Никогаш не сфатив кого точно бранеа бранителите, и за што, всушност, се бореа „учк“-ите. Сфатив дека тие што наивно веруваа во некаква борба за правдина, и што се качија по планини од идеалистичко-романтични причини, ги нема никаде. Таму каде што се, гладуваат, во име на правдината, а некои и не се гладни, хранат црви под земја.

А во нивно име владеат „команданти“, сè уште. Сфатив дека многу бранители тргнале во „одбрана“ на татковината за неколку илјади денари повисока плата. А еден куршум чинеше 2 евра. Човечки живот – за две евра…

По два месеца се вративме, соседите чудно молчеа. Населбата чудно молчеше, сè беше чудно. Дознав дека моите соседи, тогашни и сегашни, со коишто моите родители секојдневно пијат кафе и се грижат едни за други, како да се најблиски роднини, биле членови на организирана група што тргнале да ни ја запалат куќата. А во намерата ги спречил еден нов сосед, вмровец, тогашен и сегашен. Како тоа, тргнале да ја палат куќата на човекот за кој секогаш зборувале во суперлатив, и од чиј бунар си ги изградиле куќите?! Сè уште не знаеме кои биле останатите членови на групата, веќе не е ни важно. Како што сè уште не знаеме точно што се случило на Карпалак, и зошто не се поведе детална истрага за грозоморните убиства на луѓето што верувале дека ја бранат татковината. Сè уште не знаеме уште многу работи. Но, сè уште веруваме во херои. Секој во својот, додека заедно пиеме кафе или пиво и си евоцираме спомени, речиси секогаш туѓи. Ако ги нема, ќе ги измислиме, неделно по еден. За да имаме со што да се маваме по гради.

Ова е само една од мноштвото перцепции и ретроспективи меѓу нас, живите. А за мртвите, сè најдобро.

Print Friendly, PDF & Email
Tags: бранителиБутеледен куршум - 2 евраКарпалакЉубанциЉуботенперцепцииРадишаниУЧКхерои
Share33Tweet21Send

НАЈЧИТАНИ 5

  • Фото: Принтскрин од емисијата „Бизнис 21“ на ТВ21

    Славески: Мизерно е да ме прашувате за мојата плата од 3.000 евра, никој не ме прашува за гладувањето во САД додека студирав

    512 shares
    Share 205 Tweet 128
  • Кога премиерот те тужи, тоа не е лична пресметка, туку политички притисок!

    94 shares
    Share 38 Tweet 24
  • Лаги

    91 shares
    Share 36 Tweet 23
  • Во оклопот на вмро, Македонците се желки на трката во Спа Франкоршамп

    91 shares
    Share 36 Tweet 23
  • Напад со „валкана бомба“: Можен следен потег на Иран против Израел

    91 shares
    Share 36 Tweet 23

CIVIL MEDIA NEWSLETTER

Check your inbox or spam folder to confirm your subscription.

CivilMedia

СЛОБОДНО.НЕЗАВИСНО.ОТВОРЕНО

  • ЗА НАС
  • ИМПРЕСУМ
  • КОНТАКТ
  • АВТОРСКИ ПРАВА
  • Политика на приватност
  • МАРКЕТИНГ

Следете нè

No Result
View All Result
  • ДОМА
  • ВЕСТИ
  • ПОЛИТИКА
  • СЛОБОДНА ЗОНА
  • АНАЛИЗИ
  • РЕГИОН
  • СВЕТ
  • ВОЈНА ВО УКРАИНА
  • ДЕЗИНФО
  • ФОРУМ
  • ГРАЃАНСКА АКЦИЈА
  • МАРКЕТИНГ
  • ИМПРЕСУМ