од корнер: ЗОРАН ИВАНОВ
Во ред, предизборие е. Политика, политички партии плус кампањи е еднакво на лаги. Веќе видено и докажано до степен на енциклопедиска дефиниција. Лагите станаа легитимни. Ги примаме онака левтерно како некое обично и досадно тмурно зимско секојдневие.
Дури и оние најневеројатните, што се чиста фантастика, и оние најкрупните кои од авион се препознаваат. Вџашувачки е да се слушаат, а камо ли да се верува во нив. И, толку да се прави народот глупав, недоветен, некадарен, е непримерно бесрамно. А примери мноштво. За овој текст, еве еден од пофлагрантните. Со новиот закон за одбрана. Го предложи матичното министерство и владата. Опозицијата, легитимно, предлага друг. И наместо НАТО сериозност, зашто во таа функција се носи новиот законски текст, во него пак за ланскиот снег. Некаква предизборна пропаганда, а всушност, новогодишна петарда. Или бомба ама од оние што ги прават дечињата. Ситна земја, практично прав како сарма свиткан во лист од тетратка. Кога ќе летне кон противникот во маалското сокаче, темно облаче од прав.
Со содржина од таква некаква маглина која само за кратко ќе ти ги нароси очите и ќе те заслепи, ВМРО-ДПМНЕ, пратеничката група, ама тоа нели е исто, нуди нов текст врз текстот веќе излезен од македонското министерство за одбрана и од владата. Клучот е во изборното фрлање прав в очи што предизборно замаглува. Во пропагандата и во лажливото ветување за неможното. Во Законот за одбрана да го немало името на државата на која и припаѓа армијата. Да ја немало уставната дефиниција на државата Северна Македонија. Практично да била македонска ама да не била на Северна. Фино е тоа, но во оваа партија добро знаат што е и каква е моќта на инволвираната меѓународна политика во овие наши интеграциски состојби. Па, наместо мимикрија и поигрување со чувствата на Македонците, и за ДПМНЕ би било попродуктивно и сега, предизборно, да потсетат на неколку елементарни факти.
Прво, името на државата е во уставот на државата и е уставно. Второ, Преспанскиот кој резултираше со таквите дефиниции во уставот на државата е компромис и во тој компромис се преименуваа куп институции од македонски во насока на нивна припадност на државата со новото уставно име. Трето, конечно, во НАТО на чиј праг сме поради фактот што тоа го овозможија Преспанскиот и новиот устав и што компромисот со јужниот сосед, праведен, неправеден, е затворен факт.
Па, сега, што и кого мавтосуваат. Фашизоидната политика на јужниот сосед нѐ принуди дури и сонцето од уличните шахти да го брусиме, а ваму ќе нѐ пуштел во НАТО со терминот Македонска армија.
Или пак, како што по митинзите заблудуваат, ако ги добиле изборите со доволно пратеници, ќе го врателе претходното име на земјава. Што можат да вратат освен ФИРОМ-от. Ништо друго. А чесно е да кажат дека не само мнозинство, туку дури и сто и дваесет пратеници да добијат, на оваа тема, ниту буква од уставот не ќе можат да пипнат.
Да, ем неправедно и трауматично, ем борбата за гола власт пак не избира средства. Наместо осветлување на фактичката состојба, сѐ уште интензивно се дотура сол врз свежата и болна македонска рана.
Па добро, лажете, се ближат избори. Лажете, ама, со малку усул барем.
Сите права се задржани. Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста.
