За новиот претседател на ВМРО, неколку факти за претседателот во заминување… да не се повтори…
Од архивата на ЦИВИЛ, 23/02/2017
„Господине Груевски, требаше ли да влезете во судница за да видите дека судството ни е станато – театар? Не знаевте што се случува таму? Зарем никој не ви кажал како луѓето стасаа до судии?“, пишува новинарот Томислав Кежаровски во колумната на неговиот портал Актуелно.мк, која со негова дозвола ЦИВИЛ Медиа интегрално ја објавува.
Место со наведната глава да излезете оттаму и да си заминете, да се покриете со ќебе и да молчите, вие уште се обидувате „да исправате криви Дрини“. Згора на сé се потсмевате.
Молчете, глас да не ви слушнам.
Немате трошка доблест, ниту пак, вашите следбеници имаат доволно храброст и морална сила, заедно да се соочите со правдата и правдината.
Се чуствувате комотен, знам… Знам, и знаете, дека таа што во судницата седи пред вас, е ваш човек, дека барем за овој случај ќе куртулите. Да, да, што вели Миле ваш, „че куртулите“. Сигурен сум…
Воопшто не ме зачудува фактот што го сменила записникот, ама баш ич не сум изненаден. Добро е што Татјана Михајлова и хард дискот не го смени, и место тој, судскиот, не стави некој со „Пакмен“ или „Супер Марио“…
Никогаш не зборувам на памет, никогаш не пишувам, без да имам нешто в рака…
Само, не можам да се изначудам, не ми оди в глава како не ви појде од рака до крај да ја наместите работава, и во целава папазјанија, место Фатиме Фетаи и Катица Јанева да ја натокмите Лиле Стефанова.
Стефанова, онаа која пред сведоци ми велеше дека ќе скапам во затвор. Само, кога веќе ја спомнав, не знам зошто ми се закануваше дека ќе ми го растурела бракот. Тоа и ден-денес не разбрав, никогаш не ми го отвори срцето, не ми се довери… Пеперутки ли беа во прашање, што ли беа, не сфатив.
Обвинет сте, господине Груевски, ама тоа никој не го напиша и не го кажува во известувањата, како што таа придавка му ја редат на кого било друг од нас, останатите во државава… Да, да, обвинет…
Вие ама баш не сте ништо повеќе од нас другите, од мене, од Ајет, Зоран, Јетон, Тоше, Љупчо, Исмаил …
Господине Груевски, новинарите ги испотепавте, убивте или затворивте… Венци ни стасуваа пред врата. Да ги собирав ливчињата што нам ни ги оставаат на порта со „намерите што ќе ни сторат“, ќе наполнев еден камион. Затоа, новинарите сега и со право се плашат.
Додека ние размислуваме за револуција и мечтаеме за нешто убаво и свечено, вие сакате само да молчиме.
Ги замолчавте и поповите и оџите, и академиците и писателите, и глумците и пеачите. Навистина, не сите, ама деведесет и пет отсто од нив.
Ги пониживте и ги клекнавте на колена во својата желба да бидете некакви кралеви или цареви, сеедно. Ги направивте поданици, им го заробивте интелектот.
Многу работи слушнавме за вас. Но, најмалку нешто патриотско, државничко.
Се потсмевавте кога вашите измеќари легнуваа луѓе на земја, затвараа, малтретираа и на ваша заповед, уриваа објекти низ Скопје, онака со динамит, до коска, и на сето тоа вие недолично коментиравте кој како се чувствувал. Се јасно слушнавме. Заткулисно зборувавте со речник не на премиер и на државник, туку на маалски шут.
Како архитект на ова денешно (не)време го користите својот јазик за манипулација и докажување на нешто што е во интерес на вашите аспирации и докажувачки цели.
Заменувајќи ги фактите со чувствата, посеавте омраза, зло, гнев, се обидовте да ни создадете нов идентитет.
Сега, наместо прогрес проповедате страв.
Приказните што ни ги раскажувате треба да послужат да ни го оттргнат вниманието од злоделата со кои се разурна уставниот поредок и институциуоналниот систем, и одговорноста да се префрли на некој непознат надворешен непријател.
Ја следам, можеби и со преголема фокусираност нашата политичка сцена и трошам на неа премногу време, па и зборови. И тоа трае. За среќа, не припаѓам на круговите чија е тоа професионална должност. Го работам тоа од позиција на маргиналец кого ништо не го обврзува на „политичка коректност“, која е, во нашите услови, само форма на присилба да не се зборува вистината.
Затоа, на глас ќе зборувам. Ќе викам колку што ме држи гласот….
Додека се удирате во гради со вашата квазиисторија, ние ја загубивме сегашноста. Вашиот квазипатриотизам, медицински кажано, е напредна фаза на патолошка состојба.
Ете кажете ми, патриотизам ли е да купите не еден, не два, не три, туку пет станови, кога бевме на работ на граѓанска војна во 2001 година. Патриотизам ли е што купувате илјадници квадрати за „џабл’к“ и да градите ѕидишта да не ги гледате тие околу вас?
Градевте за себе слика на чесен човек, влечкајќи ги фоторепортерите по вас, да ве фотографираат, демек, во Чаршија купувате скромна венчална бурма од педесетина евра.
Господине Груевски, станавме лидер во стапката на мизерија, станавме неслободна земја. Земја во која никој повеќе не верува во институциите.
Корупцијата денес доживува вистинска ренесанса.
Наместо да живееме, ние преживуваме, наместо да се храниме – ние се прехрануваме…
Стотици илјади млади луѓе ја напуштија земјата. Повеќето од нив засекогаш.
Е, токму затоа…
Секој од нас, треба да се бори за одбрана на принципот на владеењето на правото. Да се бори да се воспостави стабилна и сигурна правна држава во која ќе имаме доверба. Да се избориме повторно да ја воспоставиме државата, да ги вратиме или барем да ги задржиме младите овде, во татковината, да обезбедиме функционално здравство, современо образование …
Е, токму затоа…
Секој од нас, без оглед на верата, јазикот и народните обичаи, има само една задача: на сите политички никаквеци да им напише патен налог, за тие засекогаш да отпатуваат од нашиот живот ….
