пишува: ФИЛИП ХЕРИН
Една од затскриените тајни на Сараевската Чаршија, како што раскажува драгиот мој побратим Вук, е приказната за сараевските боемџии и нивниот утрински мамурлак. Вук никогаш не стапнал во Сараево. Но Сараево и Вук имаат свои тајни врски. И тука никој ништо не им може. Вук раскажува: Боемот регрут не треба да е по ДНК од Сараево, за да биде рамноправен на сараевската боемска маса. Воопшто. Треба да го краси Искреност и Чесност во секојдневието и професијата. Единствен услов. Поради тоа испитот и не е лесен. Најмалку два до три месеца, боемот регрут, мора да се докаже и со чашката и со упорноста. До фајронт. Како што мора да е докажан и во домашните обврски, работата- повторува побратимот Вук.
Влогот е пресметан во денови, недели, месеци. Животот. Дури потоа, боемот регрут е спремен да влезе во алејата на боемите. Се влегува во мугрите, а сред алејата го очекува меанска маса со кариран чаршав и врел чај. Целиот однос со чајот трае неполни 20-на минути, кои поминуваат во тишина, неоптоварена со мисли и празни зборови од соседната маса. Мир и Тишина, приближно еднакви на чувството на алпинистот кој сета ноќ се бори со планинската патека , за утрото прв да ги почувствува Сончевите зраци, гушнат силно во прегратката на Планинскиот Врв. Веќе, боемот регрут, не чувствува главоболки, мачнини, тој станува Боем и знае да ужива во тие дваесетина минути мир и тишина, опиен единствено од мирисот на врелиот чај. Со Вук, на шега, се сложивме дека оваа појава е – Зен од Мамурлакот.
Кај нас мамурлакот се лечи со српското : „ Клин се клином избија“. Турбо Фолк навики, кои водат кон полоши и девијантни патеки, кои не’ оддалечуваат од Зен-от.
Лошите брљи како Грујевача, Тврдокорка, Коцевача (Златна Бубамара 2018), сведочеа колку сме далеку од Утринскиот чај и единството со нас самите и општеството, чиј неоткинлив дел сме. Денес ниту знаеме кога пиеме, зошто пиеме, па и од кого пиеме. Во понудата на автохтоната македонска палета на брендот Брљовача се дополнија фино одлежани и вешто затскриени ХО брљи како Геровача, Милчињача и понекоја прерано отворена верзија, V.S., Иворовача.
Не е ни чудно што од толку ново-стари брљи уште помалку знаеме да се носиме со мамурлакот, достоинствено и без мачнина.
Потребата од ресоцијализација со нас самите и Општеството, е примарна. Воопшто да се ресоцијализираме со нормалната природа на нештата.
Но како да се ресоцијализираме, кога вешто градените брендирани ракиџии, „Бардовите на Казаните“, се токму оние кои, до загушување ни ја полнат устата со Брљовача, навивајќи на „пазарот“ да се вратат токму добрите, стари отрови, како Грујовача, Сашовача и останата палета од знајни и незнајни „гуслари“ на смртта?
Брљоидите, хуманоиди изложени на големи количини Брља, владеат со медиумската сфера, упорно рекламирајќи ги велелепните брљи, подметнувајќи телопи од секунда, (телопи кои агитираат на потсвеста):
„Покори се!“
„Сите се исти!“
Кој ќе се посомнева во квалитетот на Брљата, ќе биде даден веднаш на Судот на честа на Здружението на Брљаџии. Да биде осуден! Прогласен за луд! Монструм!
Кој е тој да се сомнева, да го урива митот за стравот, да бара прочистување на загадената крв од брљата, да создава аргументирана критика наместо агресија, хистерија и параноја.
„Сите се исти“- ќе избљува некој Брљоид од петата на своето кукавичко скривалиште, убеден дека ФБ статусот, твитот, менува влади, закони и ја освестува Брљоидната јавност, која од друга страна на тастаурата умира низ страшни грчеви на менталното труење од коктелот на брљите, но потполно се слага дека „Сите Се исти“.
„Сите се исти“ е главоболка, која како капка по капка истекува од казанот на Главниот Казанџија од кој се дестилираат брилијантните брендови на македонските Брљи.
Толкави залихи на Брља, тешко испаруваат, а да не го усмрдат етерот. Среќа, по нас , доаѓа време во кое, Брљоидите, ќе треба да се посветат повеќе на себе си и своето место во Општеството да го бараат таму каде што е најпотребно – во Општеството.
Време е да осознаат дека борбата против Брљата е започната без нив, години наназад и дека таа борба нема намера да ги поштеди. Ниту да ги остави со казаните полни смртоносна Брља.
Еквиноксот на Зен Боемите штотуку настапува.
А до тогаш, може и казан врел чај наутро да пиеме, надевајќи се дека Зенот ќе го победи нашиот лош Мамурлак. Но кој е тој, Зен, да се грижи за нас, кога ние не се грижиме за самите себе.
(Авторот е режисер и граѓански активист.)
Сите права се задржани. Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста.
