Пролетта 2002 година, мој пријател кој живее и работи во Соединетите Американски Држави, ме запозна со ЦИВИЛ – Центар за слобода. Во тоа време, веднаш по вооружениот конфликт од 2001 година, ЦИВИЛ како своја мисија ја имаше кампањата за помирување меѓу двете етнички заедници кои беа вклучени во тој конфликт, Албанците и Македонците. Кампањата што ја водеше беше „Кажи ДА за Охридскиот рамковен договор“.
После тоа, како новинар бев заинтересиран да дознам повеќе за оваа организација чија мисија беше помирувањето, толеранцијата, почитувањето на културната и етничката различност итн.
Така, еден ден закажав интервју со претседателот на ЦИВИЛ, г-дин Џабир Дерала, кого го сретнав во неговите канцеларии во БЦ Палома Бјанка во Скопје. Разговаравме за мисијата што ја презеде ЦИВИЛ. Ме информираше дека во тек е организација на фестивалот „Мир без граници“, кој преку џез и рок музиката, на повеќе јазици и во повеќе градови низ државата, ќе пренесе пораки за толеранција и соживот.
Покана што не ја одбив! Во неговите очи видов дека овој човек е сериозен и непоколеблив во неговата и мисијата на ЦИВИЛ! Од тогаш до денес имав можност да работам со овој човек неколку пати како новинар.
Денес, кога Цивил одбележува 24 години, поради моите верувања и определби – станав и соработник на оваа организација, како дел од една од нејзините медиумски платформи. И од надвор и од внатре, запознав луѓе кои продолжија напорно да работат во мисијата на ЦИВИЛ.
Честитки до ЦИВИЛ – Центар за слобода и сите активистки и активисти на оваа организација за работата и посветеноста кон слободата на говорот, демократијата, толеранцијата, соживотот, како и за стратешката определба на државата – интеграција во Европската Унија.
Текстот е личен став на Авторот.
