Уцената како средство за остварување на одредена цел во секојдневниот живот, а особено во политиката е под секое човечко достоинство. Но, тој факт на многумина воопшто не им пречи да ја користат уцената како средство особено ако ја имаат таа можност. Често ја користат политичките партии во безмилосната битка за власт, а и државите не се имуни од нејзините прагматични делувања.
Македонија е типичен пример на уценета држава од нејзиниот јужен сосед.
Токму ваквата нејзина улога на непринципиелно уценета жртва е доволен мотив во својата внатрешна политика безмилосно да се бори против сите облици на уцена. Но, сепак, не е така во реалниот живот. Сите кои ја имаат таа можност без размислување и без ронка грижа на совест максимално ја користат.
Еве на пример ДУИ (читај лидерот Али Ахмети) смени партнер, се ослободи од уцените на фамилијата и сега воопшто не му пречи да стане уценувач. За ВМРО-ДПМНЕ, пак, уценувањето е во суштина на нивното политичко делување. Тие во текот на последниве 11 години имаа и свој овластен државен уценувач во ликот и делото на братучедот кој за успешно извршување на задачата потроши милиони евра народни пари кои му овозможија да ја уценува секоја закана по нивното владеење.
Видовме дека покрај политичките неистомисленици со еден трошок се уценувала и бизнис заедницата и така на незаконит начин ги превземале најпрофитабилните фирми во државата. Така паралелно со степенот на уцените се зголемуваше и степенот на успешните бизниси на фамилијата. Како инаку може да се објасни молкот на еден Љубе Бошковски после излегувањето од затвор или на Велија Рамковски или како да се оправда потребата од верноста до смрт на еден лидер на политичка партија.
Дека и сега не се откажуваат од овој метод, доказ се тврдењата на некои аналитичари дека иако се во опозиција продолжуваат со создавање тајна мрежа на база податоци што, во догледно време, при првата можност доколку се укаже, веднаш ќе можат да почнат да ги користат како уцени во политичката битка за враќање на власт.
Демократските сили мора да се борат против ова големо општествено зло. Тоа многу е полесно да се констатира отколку да се спроведе во реалниот живот. Сепак, демократската јавност мора овој канцер за демократијата секогаш кога ќе се појави во јавноста енергично да го разобличи, најостро да го осуди и ако е неопходно некогаш, без оглед на последиците, да го отфрли.
Демократијата мора да биде посилна од која било уцена.