пишува: МИЛАН БАНОВ
Очекувано, идејата на Владата да застане на пат на лажните вести го окупираа медиумскиот простор, го заскокоткаа вниманието на јавноста, а таа, жедна да проникне во суштината на најавениот владин акционен план отвора весници, пушта телевизии, отвора портали и… не го добива очекуваното. Или, добива уверување од определени „посленици на вистината“ дека лажната вест е темелот врз кој опстојува новинарството и без неа тоа би било просто невозможно. Одбраната е жестока – лагата не смее да биде цензурирана.
Знам дека ова што го пишувам ме води на мошне тенок лед и ме доведува во опасност да пропаднам во обвинувањето дека, ете, се обидувам дидактичко-моралистички да влијаам врз мои колеги, чистејќи се на тој начин од сопствените новинарски гревови, сега и во минатото. Но, сеедно од таквата опасност, ризикувам, напросто и затоа што навистина се претера и, колку и да се затскриваат нештата, фактот е неумолив: некои од нас дебело партиципираат во оживотворувањето на синтагмата – срамно новинарство.
Ако се исклучат определени медиуми во државата, кои со сизифовска упорност ја чуваат честа на професијата, македонското новинарство може да се набљудува како двополно суштество чија функција и цел е, низ една нетрпеливост, зошто не и со отворена омраза, да го уништи непосакуваниот пол во себе. Значи, станува збор за два антипода во зедничкото новинарско тело, закрвени непријатели кои тоа станале поради одбрана на идеолошките вредности и барања на нивните политички ментори и газди, па оттаму секое мислење на политичкиот противник во миг станува вербален деликт кој треба да изгори, да се уништи на медиумската клада, а тој odium ideologicum предизвикал, без претерување, циркулација на патолошка омраза кон трансмитерите на вистината или лагата, сеедно.
Производството на непријатели не е непозната работа во историјата на човештвото и тоа не се ограничува на определен простор, па оттука онаа позната античка вистина – ако немаш непријател, измисли го – не ја заобиколила ниту нашата држава. Меѓутоа, оставајќи ги настрана апсурдните идеолошки линии за „непријателот“ и враќајќи ѝ се на професијата новинарство, секој читател или гледач (доколку однапред не се определил за вистината на некој новинар и медиум) станува вистински згрозен од начинот во јавното комуницирање, од сите „почести“ што се ставаат на контото на, нели, противникот; останал шокиран од сите бестијалности, вулгарности, примитивност, неписменост, злоба…, од сето она жолтило кое се распослало низ весниците, телевизиите, социјалните мрежи.
Новинарството ни е во кал од зборови, грди, недоветни, излошени, полни со омраза – новинарската пристојност пропаднала во бездната на минатото. Но, новинарските пропагандни пера, нарамени со торбите преполни со лажни вести и курирски расшетани низ медиумскиот простор, се разбира, никогаш нема да се согласат со ова и, напротив, во своите писанија од кои тече зелена злоба и жолта вулгарност, гледаат слобода на мислата и говорот, како последица на широко отворените демократски процеси кои најпосле овозможиле храбро новинарство. И да, нема да се загрижат (евентуално можат да го стават на листата на омразените) ако некој во таа демократија види демократија на аплауз за одредена политичка формација.
Што се однесува, пак, до слободата на мислата и на говорот, за оние дефиниции што во наследство ни ги оставиле умните, некако ми се чини дека низ годините, од преголемата употреба, тие се излитиле, станале општо место, обична флоскула. Затоа, овојпат не се определувам за некоја на филозофиите од антиката до денес, тука за онаа што ја изрече еден физичар, Марија Склодовска – Кири, која барајќи ја и, несомнено, пронаоѓајќи ја смислата и вредносната цел, како свое животно начело постави дека „основно правило за слободна мисла и воопшто за слобода е да не дозволиш да те скршат ниту луѓето, без разлика дали се над тебе, ниту околностите, независно какви се.“ Се прашувам: лежи ли во поттекстот на оваа „проста и строга“ порака сознанието дека слободата на мислата и говорот на поединецот ја содржи неговата свест за сопствената единственост, за индивидуалниот став, поинаквост од некое моќно и силно опкружување кое сака да го впие во себе и да го направи свој поданик?
Преземање на содржините e ЗАБРАНЕТО (!!!), освен со писмена дозвола од ЦИВИЛ и тоа исклучиво според Условите за користење, авторски права и заштита на приватноста. Повредата на авторските права е забранета со закон. Врз основа на договор за соработка, оваа содржина е достапна за Плусинфо и Слободен печат без ограничувања
