пишува: МИРЈАНА НАЈЧЕВСКА
Не може да биде опасно за државата постоењето на еден или двајца, па и 10 Милошоски. Она што е најпогубно за демократската држава во која владее правото е отсуството на системот, на структурата која обезбедува контрола, превенирање или изолирање на ваквите случаи.
Законите и процедурите овозможуваат да се спречи негативното влијание кое може да го има еден или неколку луѓе во власта.
Во примерот со блокадата на работата на Комисијата за надворешна политика која Милошоски ја откри како начин за саботирање на државата и изложување на потсмев (не само на актуелната власт туку на целата држава) постојат неколку нивоа на делување кои може ова да го спречат.
Законодавецот ја предвидел можноста да се појави некој Милошоски кој ќе ја опструира работата на државните органи и ќе сака да ја злоупотреби службената должност. Заради тоа во членот 120 од Деловникот на Собранието стои: „Ако претседателот на работното тело не свика седница кога е должен тоа да го стори, седницата ја свикува претседателот на Собранието“. Многу едноставно и многу регуларно.
Тогаш кога Талат Џафери како претседател на Собранието не ја искористи/л оваа можност тој станува соучесник во злоупотребата на должноста, во саботажата и во изложувањето на потсмев на државата. И за тоа треба да одговара доколку сакаме одговорноста да ја претвориме од мантра против уроци во реалност која ја препознаваат и граѓаните и функционерите во власта.
И тука не завршува можноста за реакција. Правото секогаш предвидува повеќе заштитни процедури и механизми.
Во конкретниот случај министерот за надворешни работи Бујар Османи може/л да реагира на прекршувањето на членовите 39 и 40 од Законот за надворешни работи со тоа што ќе го извести за ситуацијата претседателот на државата (како орган задолжен за потпишување на конечните укази со кои се упатуваат амбасадорите) и да посочи на можниот излез од ситуацијата (кој е содржан во самиот закон). Бидејќи министерот не ги презел процедурите кои му стојат на располагање тој исто така станал соучесник во сторените кривични дела.
Одговорноста е реалност во демократската држава во која владее правото. Таа има смисла и значење. Таа обезбедува интересите на граѓаните и на државата во целина да бидат заштитени од оние кои ги прекршуваат законите и оние кои го дозволуваат прекршувањето на законите.
Системот може да биде загрозен, но не и разрушен со погрешното делување на еден човек.
Кога ќе ја научиме таа лекција ниту дипломатијата ниту државата нема да ни бидат обезглавени.
Сите права се задржани. ЛИНК: Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста. Текстот е личен став на Авторката.
