50 дена наша одбрана е достигнување. Достигнување на милиони Украинци. Секој што ја донесе главната одлука во животот на 24 февруари – да се бори. Да се биде човек. Да не се откажувам. И да не изневерат, изјави украинскиот претседател Володимир Зеленски во своето видео обраќање.
Обраќањето на Зеленски во целост:
Нескршливи луѓе на најхрабрата земја! Издржавме веќе 50 дена. 50 дена руска инвазија, иако окупаторите ни дадоа најмногу пет. Така нè „познаваат“. Така „се дружат со реалноста“, го почна Зеленски своето видео обраќање.
Русија не ја започна војната против Украина на 24 февруари. Руските трупи дојдоа кај нас во 2014 година. Тие го зазедоа нашиот Крим. Го претворија во голема воена база. Тие ги направија Црното Море и Азовското Море едно од најопасните мориња на планетата. Тие започнаа страшна, апсолутно цинична војна во нашиот Донбас. 8 години го убиваат нашиот народ. За ова време беа убиени 14 илјади!
Како реагираше светот на ова? Прашањето остана реторичко. Но, затоа решија дека можат да си дозволат војна од целосен обем.
Некои сè уште дебатираат за сериозноста на санкциите против Руската Федерација. Но, што има да се разговара кога руските трупи веќе го повторуваат на нашата земја она што Европа го виде само за време на Втората светска војна?
За време на 50-те дена целосна инвазија на Руската Федерација, тие покажаа дека Донбас е главната цел на Русија. Токму Донбас сака да го уништи на прво место Русија. Токму регионите Луганск и Доњецк ги уништуваат руските војници како да сакаат да останат само камења. И воопшто да не се оставаат луѓе.
Тие насилно регрутираат жители од овие области во својата војска. Ги фрлаат во најлошите битки, буквално во фронталот на нашата одбрана. Ги уништуваат градовите и селата на Донбас. Горат се што издржа осум години од таа војна.
Гордиот и уреден Харков цели 80 години не видел такви маки што му ги донела Русија. Зошто го уништуваат? Што може да се постигне со палење на Харков?
Што точно може да и даде на Русија уништувањето на Салтивка или на плоштадот Слобода?
И тоа веќе не се реторички прашања. Ова е прашање колку е апсурдна оваа инвазија на Руската Федерација. Колку само е самоубиствено сето она што Русија наводно го „штити“. За руската култура, за односите со овој народ, дури и за рускиот јазик. Сето ова Русија го пали со своето оружје. Барем со децении. Со генерации.
Антички Чернихив. Која е стара повеќе од илјада години. Која видела толку многу војни и толку многу освојувачи што барем во XXI век заслужила мир и спокојство. Но… Русија дојде. Дојде со најлошото што го доживеа Чернихив од X век. Од периодот на руската врска на која Русија еднаш тврдеше. Сега и овој мит е изгорен. Русија нема да се уништи себеси. Тоа и го направија странци. Орда и други напаѓачи. Тоа е кој дојде во нашата земја денес. И тие се борат на ист начин – за грабеж и за тортура.
Фала му на Бога, вооружените сили на Украина и нашиот народ, го одбранивме најголемиот дел од нашата земја.
Се сеќавам на првиот ден од инвазијата на Руската Федерација. Се сеќавам што ми беше кажано на 24 февруари. Особено, силните на овој свет. Најблаго кажано, никој не беше сигурен дека ќе го издржиме. Сите сочувствуваа. Многумина од нив ме советуваа да побегнам од земјата. Се советуваше навистина да се предаде на тиранијата.
Но и тие не нè познаваа. И не знаеја колку се храбри Украинците, колку ја цениме слободата. Нашата можност да живееме како што сакаме. Не луѓето кои владеат на тој начин што нивната војска првпат во животот гледа тоалети на окупираните територии и краде дури и обични апарати за домаќинство.
Окупаторите ќе одговараат за се што направија во Украина. За се што им направија на Украинците. Тие ќе бидат одговорни за Буча, Краматорск, Волноваха, Охтирка. За Хостомел и Бородјанка. За Изум, за Мариупол и сите други градови и заедници во Украина, кои руската армија ги повлече назад во периодот пред 80 години. На тоа страшно време, за кое сите во светот секогаш велеа: „Никогаш повеќе“. Еве го пак. Еве го сега. И ние ќе направиме се за да биде навистина последен.
Поради прашањето „Како да се гарантира безбедноста за Украина и за Европа? никогаш повеќе нема да биде реторичко. Ова нема да го дозволиме.
Благодарен сум на сите што ја поддржаа нашата држава. Кој веднаш праша како можат да помогнат. Кој застана со нас грб до грб и ни помогна да го добиеме потребното за одбрана на нашата држава.
Овој период, овие 50 дена ми покажаа многу светски лидери на поинаков начин. Различни држави. Видов голема дарежливост кај оние кои самите не се богати. Ја видов извонредната решителност на оние кои не беа сфатени сериозно од глобалните лидери. Видов дека демократскиот свет ги има оние чија волја е доволна да ја заштити слободата од налетот на тиранијата.
Сум видел политичари да се однесуваат како да немаат моќ. И имам видено неполитичари кои направија повеќе во овие 50 дена од некои државници кои тврдеа дека имаат лидерство.
Но, сето тоа е само додаток. Додаток за тоа како Украина ја брани нашиот народ, целиот наш народ. Оние кои го запреа напредувањето на бескрајните колони руска опрема. Оние кои ги одбиваат постојаните напади во Донбас. Оние кои херојски го бранат Мариупол, помагајќи и на целата наша држава да издржи. Оние кои ја прекинаа офанзивата од југ. И ја прослави нашата Чорнобаивка. Оние кои го истераа непријателот од север.
Оние кои покажаа дека руската авијација е беспомошна, иако Русија потроши десетици милијарди долари на различни системи за заштита на своите авиони.
Тие што покажаа дека руските бродови можат да одат… само до дното.
Оние кои и помагаат на армијата и општеството да најдат сè што им треба.
Оние кои спасуваат, лекуваат, оние кои поучуваат. Спроведете расчистување на мините. Кои на сите ни обезбедуваат стабилна врска.
Оние кои повторно изградија синџири за снабдување за целата земја.
Оние кои ја одржуваат финансиската стабилност, кои го спасија бизнисот и продолжија да работат.
Оние кои им помагаат на раселените лица.
Тие што ја почнаа сеидбената кампања. Оние кои на Украина и ги даваат точните информации и потребните емоции. Сите наши новинари, сите што се обединија за националниот телетон.
Од памтивек до денес, човештвото бара херои. Луѓето секогаш ги ценат хероите. Тие секогаш ги поддржуваат оние кои се храбри. И секогаш чувствувајте кој се бори за доброто. Во текот на 50-те дена од оваа војна, Украина стана херој за целиот слободен свет. За оние кои имаат храброст лопата да ја наречат лопата. За оние кои не се трујат со пропаганда. Сите станавте херои. Сите Украинци и жени кои издржаа и не се откажуваат. И кој ќе победи. Кој ќе го врати мирот во Украина. Сигурен сум во тоа.
Денеска разговарав со нашиот тим, кој ќе учествува на меѓународниот спортски натпревар Invictus Games. Меѓу нив има и ветерани и војници кои во моментов ја бранат нашата држава. Тие се длабоко загрижени што морале да одат на натпреварот. Ги уверив дека ќе го чекаме нивното враќање и исто толку искрено ќе ги поддржиме во натпреварот. Верувам дека нашиот тим и оваа година ќе не направи горди на тоа.
И традиционално, како и секоја вечер, потпишав укази за награди на оние кои се истакнаа во одбраната на државата. 221 војник на вооружените сили на Украина, од кои 34 постхумно. И двајца вработени во Државната специјална служба за комуникации на Украина.
Титулата Херој на Украина му беше доделена на мајор Кукурба Олександр Василиович, началник на разузнавањето на 299-та тактичка авијација бригада на вооружените сили на Украина. Благодарение на неговите храбри акции, беа уништени десетици единици на непријателска опрема и стотици окупатори.
Ги наградив и оние чии презимиња не се кажуваат. Но, јас ги наградив за она што дефинитивно е добро за сите.
Вечна слава на сите што ја бранат државата! Вечен спомен на сите загинати за Украина!, рече Зеленски на крајот од своето обраќање. Слава на Украина!
подготвил Д.Мишев
