Центарот за стратешка комуникација и информациска безбедност на Украина ги собра главните фалсификати и наративи на руската пропаганда од 6 јуни, пренесува Укринформ.
– Како „англосаксонците“ станаа непријатели на Москва
-Лондон и Вашингтон ја „поделија европската заедница“
-Сексуално насилство извршено од окупаторите во Украина
-Историјата се повторува 81 година подоцна
Како „англосаксонците“ станаа непријатели на Москва
На 6 јуни, рускиот министер за надворешни работи Лавров рече дека „Украина не сака да преговара и ги имаме сите причини да веруваме дека на тој начин ја исполнува волјата на англосаксонското раководство на западниот свет“.
Кои се овие „англосаксонци“ и зошто борбата против нив стана една од главните наративи на руската пропаганда?
ВО РЕАЛНОСТ, овој концепт едвај да е нов. Русија одамна има слаба точка за таканаречените „англосаксонци“. Иако вистинските англосаксонци не дадоа никаква причина за ова, барем затоа што германските племиња Англи, Саксонци, Утес се населија во Британија во ерата на Големата миграција, и во единаесеттиот век, тие биле потиснати и асимилирани од Норманите. Тука завршува историјата на англосаксонците.
Пред Кримската војна (1853-1856), средновековните племиња не и пречеле на Русија. Но, по поразот на Русија од коалицијата на Велика Британија, Франција, Сардинија и Турција, Петербург одлучи дека Лондон нема право да ги спречи Русите да го заземат Константинопол, туку треба да ги поддржи.
Оттогаш навредените трубадури од империјата Романов почнаа да ја проповедаат идејата за заканата од англосаксонската глобална доминација.
Тие, исто така, ги убедуваа своите сонародници дека англосаксонците исповедаат посебна омраза кон „рускиот свет“. Овој мит не беше поткопан ниту од сојузничките односи на Русија со земјите од англиското говорно подрачје за време на двете светски војни.
Во 2016 година, портпаролот на Кремљ Песков буквално рече дека Русија е во војна со „англосаксонците“ во информативниот простор.
Володимир Пастухов, доктор по политички науки од Универзитетскиот колеџ во Лондон, објаснува дека „идеолозите од Кремљ веруваат дека руската нација има непријател – Англосаксонците. Како што доликува на митски непријател, англосаксонците се митска категорија. Колку помалку се реални англосаксонците, толку попогодни се како природен непријател. Главните поддржувачи на Англосаксонците сега се Украинците, но ова е чисто функционална одлука и секој може да биде на местото на Украинците“.
Лондон и Вашингтон ја „поделија европската заедница“
Според Кремљ, омразата кон англосаксонците не само што треба да ги обедини руските патриоти, туку и да ги подели европските непријатели. Оттука произлегуваат наративите дека „Брисел танцува на мелодијата на Вашингтон“ и неговите варијации: „САД ја принудуваат ЕУ да и помогне на Украина“, „Англосаксонците предизвикуваат тензии на европскиот континент“ итн.
Во основа, за Кремљ, ако не беа „странските“ влијанија од Лондон и Вашингтон, Европа, предводена од Берлин и Париз, ќе беше во ред: Путин ќе назначење марионетски власти во земјите од поранешниот Советски Сојуз, неговиот гас ќе ги загрее домовите на Европејците и трговијата со Русија ќе и помогне на ЕУ да се справи со кризите.
Поддржувачите на Путин имаат и други вредни совети и заклучоци за Европејските „исперени мозоци“ од „англосаксонците“. На пример, дека „пумпањето оружје во Украина на сметка на европските даночни обврзници доведува до зголемување на цената на нивните животи“. Тоа го пишува на својата платформа Медведев, поранешниот затоплувач на претседателската фотелја во Русија.
ВО РЕАЛНОСТ, на 6 јуни десетици компании во Велика Британија започнаа експеримент за воведување на четиридневна работна недела без губење на платите.
И додека Британците можат да си дозволат такви експерименти, во Русија, која „само има корист од санкциите“, 67% од компаниите престанаа да вработуваат, а 21% се подготвуваат за масовни отпуштања.
Еве една рамо до рамо споредба на цените на храната во Русија и во ОК (за второто, во фунти и во руски рубли).
Запомнете дека просечната месечна плата во Русија е 712 фунти по тековниот курс, додека Британците во просек добиваат 2352 фунти.
Сексуално насилство извршено од окупаторите во Украина
На 6 јуни, првиот заменик постојан претставник на Руската Федерација во Обединетите нации, Дмитриј Полјански, рече дека сексуалното насилство извршено од окупаторите во Украина е очигледно недокажано и непроверено.
ВО РЕАЛНОСТ, специјалниот претставник на ОН за сексуално насилство, Прамила Патен (исто така „англосаксонка“ од Маурициус, поранешна британска колонија), го рече ова:
– Примени се пријави за 124 случаи на сексуално насилство во Украина. Најпогодена категорија се жените и девојчињата, но има 26 случаи на насилство врз момчиња и мажи.
– Поради активните непријателства, масовното раселување во земјата, нарушувањето на релевантните служби и стигматизацијата поврзана со сексуалното насилство, потенцијалните жртви честопати не можат или не сакаат да пријават на органите на прогонот што им се случило.
– 49 од 124 пријави се однесуваат на сексуална злоупотреба на деца. Во седум случаи биле малтретирани момчиња, а во 19 случаи биле малтретирани мажи.
– Од искуството на другите конфликти ширум светот, јасно е дека добиените информации се само врвот на ледениот брег.
– За да може меѓународната заедница правилно да реагира, не е потребно да се чека да се проверат сите жалби. Дури и еден случај е доволен за сите страни да преземат превентивни мерки.
– Не треба да има амнестија за кривични дела поврзани со сексуално насилство.
Историјата се повторува 81 година подоцна
И, конечно, да зборуваме за еден од столбовите на „англосаксонците“, Борис Џонсон, чија оставка толку ја чекаше рускиот свет на 6 јуни. Москва искрено не го сака. Се чини чудно, бидејќи тој беше една од движечките сили зад Брегзит, сонот на Кремљ за поделба на ЕУ. Но, во 2022 година, Џонсон стана една од главните фигури во глобалното движење за поддршка на Украина. Затоа стана непосредна мета на руската пропаганда.
ВО РЕАЛНОСТ, пред точно 81 година и еден месец, на 7 мај 1941 година, тогашниот премиер Винстон Черчил покрена гласање недоверба на самиот себе во Парламентот. Работите беа лоши во Лондон во тоа време, а владата немаше поголеми достигнувања во конфронтацијата со Хитлер. Но, имаше само три гласа против Черчил. И три дена по гласањето, нацистите ја разнесоа зградата на парламентот за време на бомбардирањето на британската престолнина. Очигледно, на овој начин тие се обидоа да го изразат и својот став за „англосаксонската демократија“. Демократијата опстана, како што може да се каже. Покрај тоа, четири години подоцна, ја прослави победата над нацизмот.
Затоа треба да се бориме за демократија. Борис Џонсон рече: Хитлер те убеди дека тој може да направи сè, а Черчил – дека ТИ можеш да направиш сè.
Подготви: Д.Мишев
