пишува: САФИТ ЗЕЌИРИ
Доколку не се разбере зборот демократија или соборност, далеку сме од демократскиот начин на живеење во нашето општество. Сите партии во Република Северна Македонија се залагаат пред нивните челнови, симпатизери и гласачи да бидат подемократски.
Како и по нивниот статут се дефинираат и утврдуваат политичките дејности како и организациската структура и се основани согласно Уставот на Република Северна Македонија и Законот за политички партии. Видливи се само кога имаат активности и се забележуваат само кога има избори, локални, парламентарни, претседателски, а што потоа, се разбира само еден “молк” кој не е далеку до наредните избори.
Енергијата ја трошат и тешко се полни истата ако не се во секојдневните активности после победата или изгубените избори. Партиите што остануваат во опозиција се гласни во говорница, дебати, социјални мрежи, и дека ќе направат повеќе од оние кои ја добиле власта и по нешто од коалициски опозиционери, кои секогаш се присутни само истите партиски функционери со критиките што повеќе наликуваат на “аналитичари” од сите сфери.
Македонија е мала држава за толку многу политички партии, но тоа го дозволува Уставот. Која е целта на една партија, само да добие гласови или да се подржува по нејзиниот статус? Да е пред за сите поддржувачи или само членовите. Да ги почитува сите граѓани без разлика на етничката припадност. Да бара обезбедување на економска и социјална сигурност и како заедничка цел зачленување на Република Северна Македонија во Европската Унија. Така некако е сличен статутот на секоја формирана партија во нашата држава.
Опозицијата секогаш бара нешто за да се покаже пред народот и да придобие што повеќе гласови на наредните избори и да ја добие власта, а што останува со целите од статутот, политичката програма и ветувањата. Сведоци сме последните 20 години колку е направено и колку демократски живот имаме и колку е зајакната економската и социјалната сигурност.
Кога народот ќе биде задоволен и кога ќе се постави прашањето дали сме демократска држава, дали треба уште 20 други години да поминат за да почнеме да живееме демократски како што се очекува од ветувања пред да се добие власта или да се бара 3 4 5-та опција која ја нема и нема да ја има за следните толку години.
Реалноста на собирање гласови, членови веќе е пракса во нашето поднебје, поради тоа што имаме често избори и за секој изборен циклус чекаме да почнат реформите буквално во се. Но ние од оваа страна не ги знаеме кој се пречките од другата страна. Зошто оспорување на буџет, зошто продолжување на попис, зошто чекаме на независно судството, и кога најважните прашања ќе бидат решени и ќе има задоволителен систем во сите институции, државни и локални.
Ајде да се покаже еднаш дека сакаме демократија и демократски живот како што го напишале во статутот сите политички партии и да се најдат и решат еднаш за секогаш битните прашања за државата. Да дојдеме до силна економија за тој број на населението што го имаме, односно што остана тука пред да замине за подобар живот во западните земји.
Тука веќе енергијата на народот е потрошена со предизборна еуфорија, потоа чекање на извесност за формирање Влада и промена на функционери и тн. Ова година пак ќе имаме локални избори и така од 2016г. поминавме 5 циклуси на гласање, предвремените парламентарни избори, локалните, референдум, претседателски и предвремените парламентарни избори 2020г.
Извештајот на Институтот за демократија „Социетас Цивилис“ покажува дека 15 пратеници биле „невидливи“ во периодот август-декември минатата година, додека 37 други пет месеци зборувале помалку од половина час. Пратеничката позиција е најплатена во државата, а ништо посебно не е слушнато, ништо од донесените закони не се како што треба толкувани.
Јавено, појавено, најавено… работите треба да се сменат и очекуваме дека должноста на сите нас, а најголема е на функционерите да ги почнат промените.
А барањата на народот да почнат да се реализираат во најкус можен рок!
