НИКИЦА КОРУБИН
Жртвата не смее да биде среќна. А, „жртвата“ е Северна Македонија, и тоа е наративот, последните месеци, чија кулминација доаѓа со разрешницата. Па, зависно од исходот на разрешницата, или „жртвата“ ќе се избори храбро против “вековната неправда” или доколку не се избори, тогаш тоа ќе биде „трагедија“, како продолжеток на добро разработениот мит: „не по цена на идентитетот“. И бидејќи „идентитетот“ не победи, „жртвата“ не смее да биде среќна.
Не смее да биде среќна на огромниот успех, согласно опструкциите, бруталните манипулации и капацитетот кој доследно со години се рушеше. Не смее да биде среќна на историскиот ден, како совршен апсурд на сите кои жестоко на истата историја се повикуваат. Никако да се разбере дека историјата не е конструкција на мит по потреба, туку сопствена борба на една генерација. Дека секој создава своја историја, согласно околностите, контекстот и можностите. Дека идентитетот има различни појавности и дека тој е прашање на разбирање, однос и почит. Ама, пред се знаење и свест. Знаење на историјата како културолошки феномен и свест за самиот себе во тој широк сооднос.
И затоа, против сите веројатности, системска блокада, медиумска хистерија, грижливо негување на поданички менталитет, супериорност на инфериорноста и обид за реално и симболично уништување на секоја шанса: денешниот ден е успех. И овој успех повеќе наликува на античкиот агон, отколку било која лажна митологизација. И слободно може да се израдувате без наметната грижа на совеста и „моралниот суд“ на „подобно однесување“. Средината која е наменски создадена да ве суди, ќе ве осуди секако. „Линчот“ како прифатлива замена на „недостижна правда“ чиј изблик го гледаме деновиве, за различни поводи, е само знак дека овој ден дошол во последниот момент.
Денот на нашиот успех, затоа што да, можеме да бидеме успешни и свои. Автентично среќни. Поради нас самите и сите пријатели и партнери кои ни помогнаа. Поради секој еден од нас, кој не се откажа, ниту од вербата, а ниту од намерата да биде дел од европскиот и цивилизиран свет. И овој пат е наш, како никој друг. Модерна дефиниција за идентитетот. Затоа што среќата на денешниот ден е судбината која требаше да ја добиеме. Тихе на нашето време. Но судбината е сепак прашање на влог. Од нас зависи каков придонес ќе дадеме, таква среќа ќе имаме. За денес, доволна е среќата на оваа историја што ја создаваме.
Текстот е личен став на Авторката.
