ЏЕЛАЛ ХОЏИЌ
Деновиве ја гледаме парадата во Москва, на диктаторот Путин. Место каде што деновиве се собираат сите диктатори и авторитарни лидери на светот. Деновиве го сведочиме собирот во Москва и аплаузот на авторитарниот свет на агресијата на режимот на Русија врз Украина. Ги гледаме и опомените и најавата за последици од демократскиот свет и ЕУ кон оние кои доаѓаат од државите од Европа, а отидоа на парадата во Москва.
Целата оваа светска драма, предизвикува трагикомична рефлексија во политичкиот простор на Северна Македонија. Трагична поради последиците кон Северна Македонија на антизападната политика. Комична поради банализацијата на политиката која доаѓа од судирот на политиканството во антизападниот македонски политички блок. За жал нема назнаки дека ќе излеземе од автопатот на самоуништувањето.
Многу е интересно да се види како оние „лидери“ кои уживаа на македонската јавност со гордост да ги прикажуваат своите слики со авторитарниот лидер Вучиќ, исто како што гордо, заедно со рускиот амбасадор, во сред Скопје, му аплаудираа на Додик, на неговиот анти-НАТО и анти-ЕУ говор, како и антицивилизациското негирање на геноцидот во Сребреница, сега цели два дена преку своите ботови и пропагандисти го хејтаат Апасиев, кој е отиден во Москва, на парадата на Путин, каде се и Вучиќ и Додик.
Два дена голем излив на љубомора и завист – кој е поблизок до Москва, до изворот на заедничката им политичка идеја на авторитаризмот.
Првиве се љубоморни дека тие се втора рака подизведувачи, работата ја добиваат преку Белград. А му завидуваат на Апасиев, кој за разлика од нив е „храбар“, па е во друштво на Вучиќ и Додик во Москва, со Путин, а не како првите со рускиот амбасадор во Скопје.
Сепак оваа „семејна расправија“ во антизападниот македонски блок нема да им биде проблем сите заедно да продолжат да соработуваат со заеднички сили Северна Македонија да не стане членка на ЕУ, заедно во пакет со Албанија и Црна Гора.
Овој антизападен политички блок има една заедничка цел: Северна Македонија да остане во скутот на „српскиот свет“ на Вучиќ, главен прокси на Путин и руската политика на Западен Балкан.
Тоа е задачата од изворот на нивната заедничка политичка идеја, задача од Москва.
Текстот е личен став на Авторот.
