Утре (сабота, 17 декември) точно напладне, на платото пред Спомен куќата на Мајка Тереза во Скопје, ќе се одржи „Маршот на црвените чадори“, по повод Меѓународниот ден – Стоп на насилството врз сексуалните работници“.
Вообичаено со црвени чадори – глобалниот симбол на сексуалната работа, ќе маршираат сексуални работници, стриптизети и стриптизери, хот-лајн операторки, ескорт-девојки и момчиња, корисници на нивните услуги, активисти за човекови права и нивни поддржувачи.
„Со овој настан би сакале да ја подигнеме јавната свест за постоењето на голем број сексуални работници во Македонија и да ја потенцираме застрашувачката состојба за безбедноста и супстандардните услови во кои што, тие живеат и работат. Сексуалните работници остануваат меѓу најмаргинализираните членови на општеството. Креаторите на политики и властите повеќе ги сметаат за непријатна појава, што треба да се искорени или за неморални прекршители на законот, отколку за индивидуи, кои треба да бидат заштитени од насилство и кои треба да добиваат социјална и економска помош и поддршка“, соопштуваат од граѓанската иницијатива за заштита, промоција и унапредување на правата на сексуалните работници „Стар-Стар“ од Скопје.
Маршот се одржува деветта година по ред, овој пат под слоганот „Слободниот избор е право, а не привилегија”.
„Сето ова влијае на достоинството и на човековите права, сексуалните работници ги доведува до состојба на постојана закана, како резултат на општествената негативна перцепција, што води кон зголемување на насилството и стигматизацијата, создавање недоверба кон институциите, маргинализација и создавање на социјално ранлива група. Сексуалните работници, обесхрабрени да ги пријават делата од омраза, извршени врз нив, остануваат жртви на системот. А, сторителите на кривичните дела врз нив, продолжуваат да ја уживаат слободата, која им ја овозможува системот“, велат од „Стар-Стар“.
Маршот има за цел да ја истакне потребата од итна и поголема инволвираност на сите засегнати страни, а прашањето за сексуалната работа да стане дел од политичката и јавна агенда – не само како здравствен, туку, и како проблем поврзан со трудот и човековите права.
