САШО ОРДАНОСКИ
Делува непристојно, а и како навреда за јавната, макар и просечна интелигенција на граѓанството, да се прави голем настан со славеничко одбележување на 100-те дена вмровско градоначалникување во општините во Македонија. „За само 100 дена“ – триумфално објави македонската опозиција – нејзините градоначалници „реализирале“ 1.090 проекти, меѓу кои 166 капитални објекти (!), 33 градинки (!!), 68 училишта (!!!) и стотици водоводи, канализации, игралишта, паркови, сокаци, улици, патишта… Исчистени се повеќе депонии отколку што има вкупно ѓубре во државата произведено за цела година.
Како што може да се дознае од внатрепартиски извори, на крајот од прославата било предвидено за успесите да се наздрави со високоподигнати чаши со нафта, ама пусто снема струја во градот – оти предавниците од власта запалија две трафостаници за да им ја „помрачат“ прославата – па тој дел од триумфот е одложен за прославата на 200 дена локална власт.
Шега на страна, пропагандната активност на опозицијата е одамна станата напорна, еднолична и здодевна. Добро, познато е тоа дека се најспособни, најдобри, најчесни, најработливи, најпаметни, најпатриоти, најомилени кај народот и, воопшто, нај-нај-нај во секоја смисла, но за три месеци да се „решат“ (од темел?), на пример, 33 градинки и 68 училишта е малку премногу дури и за апетитите на една „прегладнета за власт“ македонска опозиција каква што ја предводи Мицкоски. И тоа во истата недела кога најблиските и најврвни, до вчера, партиски колеги на Мицкоаки самите, во суд, признаа вина за тоа на кој криминален начин ја воделе партијата (и државата) со години! Во тоа време ВМРО-ДПМНЕ објавуваше уште поспектакуларни – „проширени и надградени“ – „успеси“ од овие со кои сега се фалат за „само 100 дена“ власт во општините со кои раководат.
А, факт е дека низ општините се работат и доработуваат проекти затекнати од претходните градоначалници (95% од ова што, како свој голем „успех“, го промовираше ВМРО-ДПМНЕ во неделата), што е сосема нормално, при тоа и со поголем победнички ентузијазам на новите општински управи, што е исто така нормално и за очекување. Реално, ефектот од големата промена на власта на локално ниво би можел да се очекува на половина од нивниот четиригодишен мандат. Тогаш ќе може (евентуално) да се зборува за нивни, нови проекти, а и дали ги дозаковале сите клинци на старите. Како и за тоа кои се и какви се, всушност, новите градоначалници и кои ќе бидат ѕвездите, а кои метеорите на новата локална самоуправа. Тогаш, на пример, ќе можеме подобро да оцениме дали сегашниот лош старт на градоначалничката на Скопје Данела Арсовска бил само минлив феномен со „лоша почетничка среќа“ – или потврда на изреката дека „денот по утрото се познава“.
За граѓаните е најважно локалната и централната власт добро да соработуваат за решавање на проблемите во општините. Тоа ќе биде уште поважно доколку Македонија успее што побрзо да го „прескокне“ ветото на Бугарија за започнување преговори со ЕУ – за што опозицијата се обидува да ги стави сите сопки на кои ќе се сети – бидејќи претпристапните фондови на ЕУ во голем дел се однесуваат на регионални и локални проекти. Нам не ни требаат меѓупартиски кавги за тоа кој е полош за сѐ, ниту „пиење нафта“ за тоа кој направил повеќе со чистењето депонии и менувањето џамови и плочки по училиштата.
Убаво, прославивте, ајде сега фатете се за вистинска работа, па да се видиме за едно две години!
Сите права се заштитени. Текстот е личен став на Авторот.
