ЏАБИР ДЕРАЛА
Иако сум атеист, длабоко верувам дека Божиќ, Бајрам, Ханука… не се само денови и не одбележуваат само настани во историјата, туку се состојба на умот, начин на комуникација и однос, не само со надземните ентитети (не е важно дали постојат), туку и меѓу луѓето.
Затоа, во вакви денови се обидувам да се прилагодам на духот на празничните одбележувања. Следам и некоја богослужба онлајн, како што беше таа во Кијив на православниот Божиќ и на католичкиот во Ватикан. Кога е муслимански или еврејски празник, читам извадоци од светите книги на тие заедници. Секогаш одново се радувам, но и жалам, затоа што сите тие се многу слични и се надоврзуваат едни на други, а заедниците се во милениумски конфликт.
Надежта на Човекот не умира. Или – ќе умре со последниот Човек.
За време на празнични денови, кога сум на улица, можам да го почувствувам духот на праникот во воздухот. Всушност, тоа е само привид. Духот на празниците, што и да се празнува, е во срцата и мислите на луѓето, нивните надежи. Тие ја создаваат таа енергија во воздухот.
На овој и вакви денови имам неколку желби. Можеби оваа година барем делумно ќе ми се остварат. Надежта на Човекот не умира. Или – ќе умре со последниот Човек.
На интернет кружи еден цитат кој ѝ се припишува на извесна Агнес М. Паро за која, практично, не постојат никакви податоци, но кој е мошне инспиративен, па ќе го споделам:
„Што е Божиќ? Тоа е нежноста за минатото, храброста за сегашноста, надеж за иднината. Тоа е желбата дека секоја чаша може да се прелее со благослови богати и вечни, и дека секоја патека може да води кон мир.“
“What is Christmas? It is tenderness for the past, courage for the present, hope for the future. It is a wish that every cup may overflow with blessings rich and eternal, and that every path may lead to peace.”
Моите (Божиќни) желби и надежи за иднината
Во контекст на овој цитат, морам да признам дека моите мисли за минатото најчесто се лишени од нежност – ги опсипувам со дождови од критика и скепса. За сегашноста, секому му треба многу храброст, па така и јас се обидувам да ја најдам во себе, па и ми успева понекогаш. Но за иднината, секогаш наоѓам повеќе светли мисли. Еве ги моите желби и надежи за иднината, што ги носам во себе на секој празник, но и секој обичен ден во животот:
Посакувам добрина и човечка топлина да се всели во срцата на сите луѓе и ги повикувам да негуваат почит кон сите луѓе и нивните уверувања. Само така ќе бидат посреќни и поуспешни во животот.
Луѓето да се ослободат од алчноста и зависта, затоа што само така ќе станат слободни и достоинствени луѓе.
Им посакувам слобода на тие што се нападнати од злите сили во светот.
Правда на онеправданите, помирување на скараните, утеха на унесреќените, мир на завојуваните, нов дом на бегалците…
Им посакувам здравје на болните и на здравите да останат здрави.
Им посакувам ум на заблудените.
Среќен Божиќ.
ПС. Овој текст е, всушност, објава на Фејсбук. Поттикнат од убавите коментари, решив да ја „овековечам“ ФБ објавата во текст и да додадам неколку линкови и мисли, за да ги споделам со моите читателки и читатели. Им благодарам.
Текстот е личен став на Авторот. Дозволено е преземање на текстот според лиценцата Creative Commons 4.0. | Извор: CivilMedia
