САШО ОРДАНОСКИ
Се попишуваме. Надлежните од Државниот завод за статистика велат дека интензитетот е „посакуваниот“, а дека потешкотии не се очекуваат до крајот на целата операција.
Тоа ви е така во Македонија: со месеци закрвавени полемики, жестоки партиски препукувања, милион оф-леле-статуси по фејсбук и твитер, по две-три опозициски катаклизмични најави дневно… А, потоа, сѐ си тече според планот. На оние, малкумина, кои одбиваат да се попишат, им пристапува и државен инструктор, па и тие, со малку „квалификуван“ разговор и дообјаснувања, прифаќаат да ги дадат своите податоци. Токму како што треба во една цивилизирана, демократска држава. Вчера слушнавме дека некој барал да биде попишан од невакциниран попишувач – па, и тоа барање му го задоволиле!
Да не се разбереме погрешно: демократската дебата не само што е нормална, туку е и неопходна за важни (и помалку важни) општествени проекти и процеси – без тоа нема корекција на оние кои владеат со земјата. Но, „заробувањето“ на јавноста во една перманентна негативистичка, црна, депресивна, непријателска, линч-атмосфера не користи никому, а им штети на сите.
Пописот, имено, е одлична илустрација за ова: без значајни компликации, до викендов ќе се попише половина нација, и „предавниците“ и „патриотите“ ќе бидат уредно регистрирани. ДСЗ инсистира граѓаните да ги легитимираат попишувачите и, доколку сакаат, да проверат што е запишано во пописниот лист. Предвидувањата се дека никакви посебни и големи изненадувања во статистиките нема да се случат, а долго одложуваните пописни податоци ќе помогнат во многу области за уточнување на државните и други политики.
Така, барем за Пописот, „крајот на светот“ е одложен на неодредено време.
Но, затоа допрва се отвора „бездната“ на општата национална пропаст за локалните избори. До официјалниот почеток на кампањата има уште две недели, иако вревата за да-нѐ-биде или да-не-нѐ-биде се тркала со месеци. За среќа, заради предизборните меѓупартиски меѓуетнички коалиции и взаемни тактички поддршки, поштедени сме од големите, херојски, национални наративи, а препуштени сме на препирките и кавгите како да сме во мрачните сепареа на пабот на „Пики Блајндерс“: досегашните градоначалници се неспособни мафијаши кои му мислеле само лошо на општинското граѓанство; оние што сакаат да ги заменат се надежта за светлата општинска иднина. Впрочем, како и на минатите локални избори.
По објавувањето на изборните резултати, пак, сите ќе слават! Победа ќе прогласат сите партии и коалиции, бидејќи резултатите, според сите предвидувања, ќе бидат такви што за секого, некаде, ќе има по нешто. Во партиските штабови ќе се вијат ора со зурли и тапани, а колективната психо-терапија по социјалните мрежи наголемо ќе ликува и колне…
Како со Пописот, така и со локалните избори, и тој „крај на светот“ ќе се одложи на неодредено време. Животот ќе си продолжи таму каде што сме го оставиле пред изборниот молк.
Сите права се задржани. Текстот е личен став на авторот.
