ЗОРАН ИВАНОВ
Кога најдокажани бугараши на времето, од основањето на ВМРО-ДПМНЕ во деведесеттите па сѐ до денес, кога тамошни високи партиски фаци и тогаш, а и сега, ни ја бугаризираа и ни ја бугаризираат државава, јас, еве нека е од инает, застанувам во одбрана на софискана ВМРО будалетинка Џамбаски.
Зошто? Па просто. Ем род им е, ем сега не само што во устав не ќе го ставале, туку и ќе го тепале. Но не. Не. Сега и рука ќе му цунувате бугаромани овдешни маскирани.
Ај по ред, за да не виси ова погоре како некаков виц и колку како за некаква забава:
Пред триесет и две години ВМРО-ДПМНЕ е основана како двослојна, како хибридна партија, со силно внатрешно пробугарско крило и со нагласено македонистичко крило од евро-дијаспората. Секако и со силна овдешна промакедонска граѓанска поддршка. Со поддршка на многубројни искрени Македонци и Македонки родољуби, борци за Македонија. Но, исто така, и со куп влијателни манипулатори, пробугарски елементи не инфилтрирани во партијата, туку и владетели во партијата и на партијата. Едни, највисоки партиски функционери, други, делегирани за министри, трети, влијателни спин доктори и македонски негатори.
Некои ќе речат дека констатацииве се нерални, пресубјективни, па и манипулативни. Па добро, тогаш ајде и вака, накусо и малку по таксативно:
Во фазата на основањето ВМРО-ДПМНЕ е формира врз програмска платформа, практично, идеолошка матрица која партиските водства ја афирмираа на бројните јавни, главно предизборни митингашки настапи. Во неа се вградени тогаш за неа пет клучни постулати и тоа три „анти“ и две „про“.
Про: пробугарски и промакедонски;
Анти: антикомунистички, антисрпски и антиалбански.
И некако, како по правило, секогаш, по секој внатрешно-ВМРО-вски судир, на крајот на партиската идеолошка вага, сепак, ќе натежнеше пробугарскиот тег.
Можеби и би можело да се констатира дека со време, сепак, пробугарската доминација во партијата ги губеше највисоките партиски позиции. Одвреме-навреме, промакедонистите таму умееја да ги потиснат пробугарите на помаргинални партиски, па и државни позиции. Сепак, факт е дека уште никој не се огласи, уште никој во партијата и од партијата не проговори за децениската внатрешно-партиска и партиско-државна пробугарска политика.
Затоа, барем дотогаш, додека овој актуелен или некој нареден ВМРО-вски партискиот врв не се огласи и не се огради за и од историските внатрешно-партиски антимакедонски, а пробугарски инклинирања, за децениските нескриени пробугарски антимакедонски политики, на темата одбрана на идентитетот, одбрана на македонскиот идентитет, би било најарно и натаму да си молчат.
Би било поарно да не лицемерат. Да си траат и за континуитетот, и за Македонците во Бугарија, и за имињата на овдешните бугарски клубови, и за Ванчо Михајлов и за Цар Борис, и за…
Исто и сега, за „нивниот“ Џамбаски, за таа софиска ВМРО-вска евро будалетинка. Демек, сега тој не бил нивен.
Види богати, а од кога тоа?
Дозволено е преземање на текстот според лиценцата Creative Commons 4.0. Извор: CivilMedia
