„Има добри европски и светски примери, како што е Германија, чија државна политика е насочена кон соочување со минатото, со повеќедецениски програми кои даваат одлични резултати. На Балканот, наспроти сите слабости и опструкции, најпозитивен пример е македонската држава која е лидер во регионот кога се работи за мултикултурализмот и процесите на помирување, интеграција и соочување со минатото.
Сепак, освен од државата и од меѓународните спогодби, овие значајни и тешки процеси зависат и од луѓето. Можеби најмногу“, пишува Џабир Дерала во рафалот „Далеку е сонцето, но не и недостижно“.
„Кога поминавме покрај волчјиот бунар на кој пишува на турски „курт бунар“ како да почнаа да ми се мешаат сликите на некогашните домаќини излезени низ лозјата и нивите. Доаѓаат по вода, облечени по свое. Некој со фес или чалма друг со каскета капа и клашнено палто. Фаќаат рака шака, си ги подаваат калемите и ги мијат кривите калемарски ножеви. Бресјата го засенуваат сонцето и прават пријатна ладовина а во долот волкот чека да се разотидат луѓето па и тој да може да се напие од водата на петровденската горештина.
На изворот што природата го дала на природна средба се сретнуваат луѓето, животните и растенијата. Постојат само во меѓусебна рамнотежа.
Штом таа се растури, страдаат сите“, пишува Војо Маневски во колумната „Курт бунар“.
Д. Муратов
