пишува: ПЕТРИТ САРАЧИНИ
Следуваат 3 месеци, драги мои, во кои разликата меѓу минатото и иднината само ќе се изострува, а сликата ќе се разбиструва.
Минато – полно крв, насилство и омраза… лажен патриотизам и поделби на граѓаните по секакви основи… криминал на столетието, тендери, проценти, џабалк плацеви, капитален стиропор и гипскартон… заробена држава, институции, судство, медиуми, бизнис, образование, јавен простор итн. од партиска машинерија, фаворити и пропаганда… местења избори, Пустец, пиштење-вриштење… катастрофи и деградација во секоја област, на секое општествено поле… И опција – која вели дека сака да се вратиме назад.
Иднина – Членка на НАТО, со признаени реформи и пред отворање преговори за полноправно членство во ЕУ. Напорна работа и продолжување на борбата, пред сè за правда – за што сите сме разочарани и очекуваме повеќе… за продолжување на подобрувањето на стандардот и уште повисоки плати… за подобра животна средина што со години беше труена, за уште поотчетни и поодговорни институции и функционери кои ги слушаат граѓаните и се поправаат, а не се „безгрешни“, за решавање на проблеми како оние на стечајците, минималната плата, социјалците, децата од домовите, колективниот договор во култура и многу други, а не бегање од нив… И опција која не е совршена, но се труди, работи, има резултати и е единствена која ја нуди иднината.
Инаку, Младичот би да ве потсети дека на изборите во декември 2016, минатото и иднината добија речиси еднаков број гласови. Дури, минатото доби троа повеќе, оти беше далеку помоќно и на власт. Можеби тоа беше оправдување за сите оние што велат дека морале да му служат на злото и криминалот, да оправдуваат, плукаат, гласаат да слушаат смс наредби, да одат на митинзи, контрапротести…
Сега, нема потреба од тоа. Ниту иднината како власт се покажа сурова кон противниците, ниту пак минатото е моќно и има сила (освен плукачка) да го прави она што го правеше. Играта ќе биде на рамен терен.
Но, бидејќи штетите од „алуминиумот“ се веќе сериозни и има многу луѓе кои не веруваат на разумот, аргументите, вистината, фактите, туку се опиени и ќе сторат сѐ да се врати минатото, сепак, луѓето кои ја сакаат иднината ќе треба да излезат и за неа да гласаат, колку и да е таа несовршена, неизвесна, понекогаш тешка и разочарувачка, понекогаш горчлива и неправедна… А кога ќе победи, треба активно во неа да се мешаат, да ја создаваат, поправаат, критикуваат, обликуваат, да го бараат од неа она што го им припаѓа и го заслужуваат. Само така ќе се победи минатото и ќе имаме иднина, и никако поинаку.
Просто речено, драги мои, изборот меѓу минатото и иднината ќе го направиме на 12 април – ние. Ќе биде наш, и само наш, што е голема одговорност, со оглед на тоа дека влогот е токму – иднината. Белким не сме до толку отидени, да не го препознаеме очигледното, и нашата иднина да си ја прокоцкаме. Нека ни е со среќа!
Сите права се задржани. Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста.
