пишува: ЗОРАН ИВАНОВ
На практично не почната изборна кампања, веќе силно забрефтаа предизборните лицитации. Наративи на ветувања без покритија. Велат хартија трпи се`. Од тоа малтретирање нема да бидат поштедени страниците и на годинашниве изборни партиски програми.
Рано е, па сепак се насетува дека се завршени големите теми како Преспанскиот, Уставот, името, НАТО, ЕУ, патриоти, предавници. Посебно откако на темата Преспански од скопското Кале го повлекоа за уши претседателот на ВМРО-ДПМНЕ по што, со ветувањата дека ќе го менувал, тој молкна на таа тема. Предизборните реторики веднаш ги префрли на неостварливо високи плати и на уште понеостварливи мошне крупни капитални инвестиции. Сега откако Вашингто ја прешалтува реториката на опозицијата од Преспанскиот на економијата, видливо е дека главните партиски одмерувања на силите ќе се вртат околу економијата, социјалата, стандардот.
Овде СДСМ има со што да се пофали. Таа политика на покачување на платите, пензиите и социјалните придонеси, како и на разните субвенции за бизнизмените за вработувања и воопшто таа партиска филозофија за парите кај граѓаните, залепи. Статистиките и анкетите покажуваат дека луѓето препознаваат и чувствуваат дека барем нешто во таа насока мрднало на подобро. Очекувано, на таа сигурна карта СДСМ ќе продолжи да нуди нови мерки.
ВМРО-ДПМНЕ пак, од старт, освен конкурентското и исто така популистичкото дека платите и пензиите ќе ги качи до небо, нуди и крупни инвестици од цели две милијарди евра за автопати и пруги. Тема која не баш ги допира луѓети и со која есапот за стандардот не излегува. И лаик за економија ќе пресмета дека од четири милијарди евра годишен буџет, само четвртина да се троши за капитални инвестиции, би значело дека или ќе нема пари за плати и за пензии или ќе има нови кредити на веќе презадолжената држава и нови даночни зафаќања за нивно враќање.
А автопатот, пругата, големите хидроцентрали, инвестициите во обновливи енергетски извори, во екологијата и слични развојни теми се потребни и убави за уво. Но погубни за плиткиот џеб на просечниот македонски граѓанин. Овие крупни инвестициски најави не ги собира во џебовите на луѓето. Пругата и автопатот не минуваат низ маркетите и низ зелените пазари. Таму врват само денарите на луѓето.
Се на се`, како и да се растегнува државната каса, таа е со многу плитко дно. Тие четири милијарди евра веќе се распослани меѓу бирократите и администрација, пензиите и социјалата, здравството и образованието, полиција и војската, екологијата, спорт и на што уште не. Сите други капитални инвестициски приказни веќе се кредити за генерациски раздолжувања.
Затоа, ајде поскромно зашто таквите ветувања водат кон банкрот од грчки размери.
Сите права се задржани. Услови за користење, авторски права и заштита на приватноста.