ДЕХРАН МУРАТОВ
Денес е Светски ден на социјална правда, 20 февруари, и неизбежно е да се постави прашањето – во каква социјална држава живееме? Одговорот е очигледен, Македонија иако се претставува како социјална држава, сиромаштија има во секоја пора од општеството.
Најчесто за социјална правда зборуваат и одлучуваат оние кои имаат брендирана облека и чевли, полн стомак и новчаник.
Лесно е да одлучиш да не се зголеми минималната плата ако имаш 2.000 евра плата + патни трошоци и дневници од разно-разни Комисии или патувања во странство.
Лесно е да не изгласаш да се купат нови автобуси во Скопје кога користиш службен автомобил или работата ти е на 5 минути пешки, па не знаеш како е да смрзнуваш на автобуските станици, до душа и во автобусите (кога ќе дојдат) редовно нема парно греење.
Граѓаните најлесно се манипулираат и лажат за време на изборна кампања. По завршување на изборите тие се жалат дека за нив никој не се интересира. Изминатиов период гледаме дека оние кои ги избравме да ни го подобрат животниот стандард, веќе се подготвуваат за следните локални избори, па наместо леб – ни нудат патриотизам. Наместо главна тема да е скапотијата, дека едвај граѓаните врзуваат крај со крај, власта реши да „нè забавува“ со теми како што е грбот, химната, верувам дека набрзо и знамето ќе дојде на ред. Дури и гордо најавуваат дека приоритет им е грбот и химната, па после ќе мислат за стомакот на граѓан(к)ите.
А граѓан(к)ите врз својот грб сѐ посилно ја чувствуваат сиромаштијата. Или како беше она народната „врз туѓ грб и 100 стапа се малку“.
Во Македонија сиромаштијата не познава ниту јазик, ниту нација, ниту вера! Тие едвај преживуваат или се заглавени во долгови, а извршителите (или лихварите) секојдневно им дишат во врат.
Народни избраници, а што велите приоритет да ви биде стомакотот на граѓаните!?
Текстот е личен став на авторот.
