Мо Фарах е светол пример за мултикултурализам; некој што дошол во Британија како дете, се асимилирал, работел напорно и сега е горд што ја претставува Британија на светската сцена. За такви примери ретко се зборува, но се далеку од нов концепт. Откако за малку го пропушти златото на 10.000 метри, сега 38-годишниот атлетичар стана првиот британски атлетичар кој освоил светски златен медал на 5.000 метри на Светскиот атлетски шампионат во Јужна Кореа во 2011 година. Сликите на Фара, исцрпен, а сепак триумфално насмеан со знамето на Унијата обвиено околу него ги окупираше екраните и ги исполни весниците, тоа беше горд момент кога застана на врвот на подиумот како најдобар во светот.
Фарах е родена во Сомалија и пристигнал во Британија на осумгодишна возраст, зборувајќи малку англиски. Сепак, тој стана една од најголемите надежи за британскиот спорт. Неговите достигнувања имаат дополнително значење во време кога се чини дека толеранцијата кон имигрантите е на најниско ниво.
Во интервју за Гардијан, Фарах зборува за победата на Олимпијадата во Лондон, поддршката што ја добива од Британците, џогирањето по Темза, неговиот строг режим на тренирање .
Освојувањето на Олимпијадата пред мојата домашна публика во Лондон беше неверојатно. Сè што доведе до тоа – мојот тренинг, мојот начин на размислување – сето тоа имаше смисла. Луѓето кои го видоа тоа на телевизија веројатно не размислуваа колку време е потребно за да стигнат таму. Она што го постигнав не се случи преку ноќ. Беа потребни години, вели Фара.
Убаво е да се види толку многу луѓе како излегуваат од дома, одат на трчање, на прошетки, на велосипеди. Трчањето го расчистува умот. Лесно е да седите дома и да се сожалувате. Тоа е како кога возите и се чувствувате уморни, најдоброто нешто што треба да направите е да го отворите прозорецот за да навлезе свеж воздух. Кога сте премногу долго во затворен простор, свежиот воздух ве релаксира. Кога трчам по Темза или околу паркот Ричмонд, обично некој ќе рече „Тоа е Мо!“ и ќе дојде да се трка покрај мене 20 или 30 секунди.
Се враќам на трчање по мојата повреда (Фара претрпе фрактура на глуждот од стрес во летото 2020 година). Кога ќе станам подобар и посилен, можам да видам колку можам да направам. Се надевам дека ќе го истрчам маратонот. Мора да уживате во моментот и да уживате во она што го правите. Затоа се надевам дека ќе продолжам да се натпреварувам и ќе продолжам да се смеам.
Драган Мишев
