oд корнер: ЗОРАН ИВАНОВ
И сега Мицкоски, што? Удолу длабоко, угоре високо. Еве го април и бараните сто дена. Ја почна премиерската амбиција во опозиција, ќе си ја заврши во опозиција. Утешната награда ќе е сите па и тој во влада ама најмногу на столчето до премиерот.
Каков и да е епилогот по најавеното априлско малтретирање на граѓаните, ВМРО-ДПМНЕ ќе треба да почне да си одгледува нова матица. Идентично онака како што тоа го прават пчелите во кошарите, кога ројот со старата дама ќе мигрира во нова покомотна дестинација, во случајов во Будим или во Пешта, неважно. Големата политичка партија во старото коруптивно јато ќе мора да бара, да изнедри примерок и да почне да одгледува нова кралица. Нов партиски претседател со надеж дека ќе прерасне во лидер.
Со Христијан Мицкоски, насадениот престолонаследник, партијата не се усреќи. Од неговата уста продолжува да зборува Никола Груевски. Тој не изнедри ниту една нова политичка димензија. Ниту една нова радикална, а современа идеја. И во опозиција ја продолжи поразената партиска доктрина на својот претходник.
Во партијата Мицкоски ќе биде запаметен како клон кој не успеа да се извлече од скутот на својот ментор. Тој не разбра дека тоа што некој во некои внатрешно партиски околности го сместил на челната позиција не е никаква гаранција што ќе му обезбеди изборна победа и премиерска фотелја. Не со стариот тим и со старата реторика со изветвена манипулативна национал популистичка матрица и со континуитетот на форсирање лажен патриотизам. И особено не со негаторска политичката доктрина. Со „не“ за се што на Македонија ѝ отвора меѓународни перспектитви. Не за рамковниот, не за референдумот, не за уставот, не со Грција, не со Бугарија…
Христијан нема да дочека изборна победа.
Имаше шанса. Имаше многу шанси и доволно мирно опозициско време да ја европеизира ВМРО – ДПМНЕ. Но тој не повлече ниту еден потребен, полезен, рационален и храбар потег.
Ниту им се извини на граѓаните за сѐ што слушнаа во бомбите;
Ниту се дистанцираше од тоталитарното владеење;
Нити се огради од криминалот;
Ниту се откажа од луксузниот партиски дворец, симболот на богатството на најбогатата партија во најсиромашната држава;
Ниту за децениската окупацијата врз медиумите;
Ниту за скопскиот урбан кич;
Ниту за изборните кражби;
Ниту за уцените врз гласачите;
Ниту за децениските назадувања на земјата детектирани во европски извештаи.
И сега пак исто. Еве, на уште не почната изборна кампања, се расфрла со фантазии. Ќе ја исправал неправдата. Ќе го менувал Преспанскиот.
Но луѓето веќе не примаат ветувања ами прашуваат како и прашуваат кога.
Да, Христијан Мицкоски ја има демагогијата. Но тој ги нема одговорите.