ФЛОРИАН ДУНКЕЛ
Од перспектива на аутсајдер, резултатите од федералните избори во Германија може да изгледаат утешни. Проевропските, продемократските и проукраинските партии обезбедија јасно мнозинство. И покрај тоа што екстремно десничарската Алтернатива за Германија (AfD) доби околу 20% од гласовите, мала е веројатноста да биде дел од која било владина коалиција – барем ако конзервативците ја задржат својата посветеност да го задржат политичкиот „Брандмауер“ (заштитен ѕид) против нив.
Германија најверојатно ќе види промена во владата, со нов канцелар од конзервативниот блок. Во големата шема, Германија се чини дека останува на стабилен, проевропски курс. И смирувачко е тоа што конзервативците не се усогласени со Русија. Некој може да каже, „Gerade noch mal gut gegangen“ (Сè уште помина добро на крајот).
Сепак, вистинските поместувања не се само во изборните резултати – иако 20% за АфД се алармантни – туку и во самата изборна кампања. Не е тајна дека Русија активно ја поддржува AfD да сее недоверба и да ги продлабочи поделбите. Делови од американската влада и Илон Маск им се придружија на силите на поделба, засилувајќи и отворено поддржувајќи ја агендата на AfD. Ова имаше опипливи последици. Забележлива е ерозија на демократските вредности и пошироко поместување надесно во сите поголеми политички дебати. Овој тренд ја загрозува не само Германија, туку и поширокиот европски поредок. Дезинформациите, поларизацијата и авторитарните наративи го поставуваат политичкиот тон на начини што може длабоко да ја преобликуваат иднината.
Германија традиционално избегнува премногу агресивно да се соочи со овие надворешни закани, честопати потпирајќи се на Соединетите држави за безбедност и лидерство. Ова беше очигледно во нејзиниот внимателен пристап кон испраќањето оружје во Украина – секогаш обезбедувајќи да не го надмине Вашингтон. Но, кога станува збор за спротивставување на Русија и одбрана на демократијата, нема лидерство на кое ќе се потпреме – ништо што се крие во позадина.
Гледајќи напред, јасно е дека овие сили само ќе ги интензивираат своите напори да ја поделат Европа. Демократските сили што ги „победија“ овие избори нема да го запрат тој процес. Напротив, тоа е само почеток. Одбраната на демократијата е од суштинско значење, но не е доволно. Потребна ни е проактивна, обединувачка визија која ги инспирира и мобилизира луѓето. Секоја одбранбена битка чини територија; без колективна, напредна стратегија, ризикуваме да изгубиме повеќе отколку што можеме да си дозволиме.
Германија се наоѓа себеси заробена во геополитичка неизвесност – од надворешни закани до внатрешна радикализација, влошена од странско мешање. Не може сама да ги издржи овие притисоци. Одговорот мора да биде европски, вкоренет во солидарноста и плурализмот. Самата идеја за слобода – што таа значи за нас како Европејци – мора да се редефинира и одбрани заедно. Ова ги вклучува земјите од Западен Балкан, чии демократски аспирации се нераскинливо поврзани со поширокиот европски проект.
Европа мора да одговори. Овој одговор не може да дојде само од владите; мора да произлезе од самите општества. Само преку колективна акција можеме да ги заштитиме нашите демократски вредности и да ја обликуваме иднината изградена на инклузивност, издржливост и единство.
Специјално за ЦивилМедиа.
