Сѐ додека раководењето со институциите на државата се распределува согласно етничка припадност наместо според знаење и умеење и искуство, Македонија ќе биде сојуз на племиња, а не држава.
Сѐ додека образованието не се мери според квалитетот туку според јазикот на кој се изведува, Македонија ќе паѓа на сите листи на едуцираност, писменост и образовна понуда.
Јазикот, културата и традицијата се важни работи, и се дел од идентитетот на индивидуите и групите. Меѓутоа, нивната употреба во дефинирањето на политичката сцена во Македонија нема врска со нивната заштита, промоција или практикување. Има врска со дефокусирање на вниманието од проблемите на секојдневното живеење, од одговорноста на политичарите, има врска со премачкување сѐ со иста боја за да не се види трулежот, и со поставување кичести светлечки реклами на турбо-фолк партиите.
Мирјана Најчевска
16.06.2020 година