Предлогот државата да има право да ги одзема возилата на несовесните возачи предизвика бурни реакции во јавноста – додека некои го гледаат како нужност, други предупредуваат на неправда и можни злоупотреби.
Стотина граѓани коментираа на прашањето на ЦИВИЛ – Дали државата треба да одзема возила на несовесни возачи?, во кои имаше различни гледишта, односно повторно се отвори темата за казнената политика во сообраќајот. Додека едни го поддржуваат одземањето како строг воспитувачки метод, други предупредуваат на неправедност и можни злоупотреби.
За: Строга мерка што воспитува
Поддржувачите на идејата посочуваат примери како Бугарија, каде што возилото се одзема ако се управува под дејство на алкохол. „Има огромен воспитувачки ефект,“ вели еден граѓанин.
Некои веруваат дека само со радикални мерки може да се намалат трагедиите на патиштата, особено кога станува збор за екстремни прекршоци – како брзо возење над 200 км/ч од мотоциклисти низ урбани зони.
Против: Неправда и селективност
Но, најголем дел од јавноста се спротивставува на оваа идеја. Главен аргумент е дека возилото е приватна сопственост, а треба да се казни лицето, не имотот. „Колата не е крива, туку возачот,“ гласи еден коментар.
Има и стравувања дека во услови на нефункционално судство и селективна правда, ваквата мерка може да се претвори во уште еден начин за репресија врз „обичниот човек“.
Дополнително, се поставува прашањето: што ако возилото не е во сопственост на прекршителот? „Цела фамилија работи со години за да купи автомобил. Не може сите да страдаат заради еден човек“, гласи еден коментар.
Алтернативи што ги поддржува јавноста
Граѓаните предложуваат и други решенија:
-
Високи парични казни, во зависност од сериозноста и повторливоста на прекршокот;
-
Трајно одземање на возачката дозвола;
-
Времено задржување на возилото (како во Дубаи – месец или два, со висока лежарина);
-
Строга, но еднаква примена на законот, без политички влијанија.
Прашањето не е само дали државата може, туку и дали треба да има право да одзема возила. Јавноста е гласна: потребни се реформи и доследност во спроведувањето на законите, но и внимавање да не се претера со казнена политика што може да ги погоди најранливите.
Д.М.
Фото: ВИ
