На 21 септември 2022 година, Путин го промени животот на цела генерација руски цивили на „пред“ и „по“ мобилизација. Уште на првиот ден, возбудените руски војници-офицери почнаа да ги доставуваат првите „писма за среќа“ на новосоздадените руски воени лица. Руските воени окрузи се тркаа да ги исполнат целите за мобилизација за да ги надоместат загубите во редовните единици на сметка на „мобилците“. Војната од ТВ и патриотските канали на Телеграм одеднаш влезе во вистинскиот живот на стотици илјади руски цивили. Не видовме масовни протести против тоа. Протестите кулминираа со неколку видеа од руската област. За еден типичен мобилизиран Русин војнате со Украина е во ред, но тој само мислеше дека редовната армија ќе се погрижи за него, пишува ИнформНапалм.
Рускиот печат објави тони текстови за тоа како легално да се одложи мобилизацијата, но последователно се префрли на совети за тоа како правилно да се подготви мобилизиран човек за фронтот – од совети за тоа како да направите импровизиран турникет од импровизирани материјали, до списоци за проверка на она што им треба да понесат со себе од дома за фронтот. Руското општество масовно војува против Украина без никакво двоумење.
Од правна гледна точка, мобилизираниот Русин е бескрајно полош од војник со договор. Сега секој Русин може да потпише краткорочен договор со армијата на минимум 3 месеци. Така, таков „војник со договор“ може да даде отказ по отслужена една четвртина во редовите.
Мобилизиран Русин останува во армијата до крајот на војната, но никој не знае кога таа ќе заврши. Веројатно тоа не им осамнува на мнозинството мобилизирани Руси и затоа тие резигнирано се потпишуваат против приемот на нацрт-известувањето, а потоа, исто толку резигнирано доаѓаат во влечната станица, „само да ги разјаснат своите податоци“, од каде што веднаш ги носат на фронтот.
Во рускиот печат веќе се појави цела низа некролози за судбината на мобилизираните Руси. На некој начин, ова потсетува на првите недели од март, кога Русите активно пишуваа за првите загуби во војната. Последователно, оваа тема се измори и се претвори во секојдневна реалност. Сепак, приказните за „мобилcи“ сè уште можат да се најдат во рускиот печат, бидејќи ова е релативно нов феномен. Дури и руските новинари сакаат да пишуваат на темата.
Руските мобилизанти ги претрпеа првите загуби од срцев удар на мобилизациските станици, некои покажаа извонредна алкохолизирана моќ во камповите за обука или умреа поради магла пред да стигнат до војската. Посебен случај е егзекуцијата на група мобилизирани мажи од страна на етничките Таџикистанци во кампот за обука во близина на Белгород – точните загуби во оваа приказна се нејасни. Исто така, во печатот кружеа неколку видео снимки од роднините кои трагаат по исчезнатите мобилизирани мажи кои не биле во контакт долго време по мобилизацијата.
На 22 септември, руските воени канцеларии почнаа да ги доставуваат првите известувања за нацрт. Некои беа повикани во војска уште првиот ден и однесени во кампови за обука низ Русија. За многумина, патот до фронтот траеше само неколку дена, а веќе во Украина, руските мобилизирани мажи почнаа да умираат во навистина масовен број.
Во текот на првиот месец од мобилизацијата, станаа познати имињата на најмалку 29 мобилизирани Руси убиени на фронтот – информациите за нив некако се пробиваа до печатот или социјалните мрежи.
Украинскиот експерт за OSINT „Necro Mancer“ (сметка на Твитер: @666_mancer) собира податоци за руските загуби на фронтот. Откако ги анализиравме текстовите на некролози, ги дополнивме резултатите од Necro Mancer со датумите на мобилизација и датумите на пристигнување во Украина. Па, како изгледа типичен мобилизиран Русин убиен во акција?
Мобик вулгарис
Просечната возраст на убиениот „мобик“ е само 33 години. Повеќето од нив се побични војници или каплари. Досега е евидентиран само еден убиен офицер во чин мајор. На многумина од нив не им е потребна почетна воена обука бидејќи неодамна се отпуштени од армијата или работеле во органите за спроведување на законот.
Некои беа падобранци, воени разузнавачи, војници од специјалните сили или маринци. Некои од нив се бореа во Чеченија, служеа како војници со договор во „контратерористичките операции“ на Кавказ, работеа за полицијата или казнено-поправниот систем. Односно, убиените руски мобилизирани луѓе во извесна смисла се воени лица.
На пример, мобилизиран со презиме Хомиченко од Бурјатија отиде да се бори против Украина по втор пат оваа година. До јуни тој веќе се борел како дел од руската редовна армија, а во септември по втор пат слета во Украина, веќе како мобилизиран војник.
Патем, за Бурјатија. Стручните офицери на некои руски региони ги испратија своите пријави во Украина побрзо од другите. Лидери во мобилизацијата беа Краснојарскиот крај и Свердловската област , а веднаш по нив беше Челјабинската област, додека е многу помала во главните региони, Москва и Санкт Петербург, секој петти Русин живее во агломерациите на овие два града, мобилизацијата не можеше да ги заобиколи метрополските забави.
Сите „убиени во акција“ беа повикани во првата недела од мобилизацијата во септември, но првите смртни случаи се појавија дури на четврти октомври. Во просек, мобилизиран човек доаѓа во Украина за само 7 дена. Но, има и исклучоци, кога во рамките на експресна процедура, „мобиле“ стигнал во Украина на третиот ден по мобилизацијата.
Можевме да следиме два главни правци за влегување во Украина преку некролози. Прво – камп за обука во Џанкој на Крим, проследен со прераспоредување во Керсонската област, или може да започне со Белгород или Ростовска област, а оттаму – во Луганската област на Украина. Интересно е што некои од мобилизираните потоа повторно одат од Луганск во Керсонската област.
Беше можно да се утврди местото на смртта за 16 мобилизирани мажи. Мнозинството умираат во Керсонската област – 12 од 16 во нашиот примерок на податоци. И четворица беа ликвидирани во Луганската област. Засега нема информации за убиените мобилизирани мажи во Донбас.
Можеме делумно да го утврдиме датумот на мобилизација и пристигнување во Украина. Од овие податоци може да се извлечат следните заклучоци – една недела по мобилизацијата, руски „мобик“ нормално влегува во Украина. По 12 дена по мобилизација, тој умира во Украина. Тој успева да преживее околу 4 дена на фронтот.
Вооружените сили на Украина не им простуваат на Русите за желбата да водат војна против Украина. „Тажната“ статистика на првите мобилизирани „убиени во акција“ грубо покажува како типичен руски мобилизиран човек ќе се снајде против мотивираната украинска армија. Во просек – 4 дена живот, а потоа – убиени во акција, ранети во акција или заробеници на војната.
Подготви: Д.Мишев
