ДЕСТАН ЈОНУЗИ
Национализмот не треба да се меша со патриотизмот. Овој мудар совет доминира во западната политичка мисла и дејствување. Патриотизмот, според Џорџ Орвел, е посветеност кон татковината… Инаку, објаснува овој автор, националистот е неразделен од желбата за моќ, со една цел, да обезбеди поголема моќ и повеќе престиж.
Уште повеќе, објаснува овој автор, „националистот не само што не се згрозува од злосторствата извршени од негова страна, туку има импресивна способност да ги затвори ушите и да не ја слуша судбината за нив“.
Христијан Мицкоски можеби е националист, но не и патриот. Сето ова што сега се случува во Северна Македонија нема врска со патриотизам! Затоа што тоа го докажуваат мизерните секојдневни работи и го кажуваат сите пријатели на Северна Македонија.
Затоа, веќе неколку години, милитантите на оваа опозиција предводени од Мицкоски напразно зборуваат без никаква конкретна вредност за големите стратешки интереси на државата, освен со тони на глупости.
Христијан Мицкоски има карактеристики на „тевеќел“ националист, карактеристики кои немаат врска со патриотските вредности и посветеноста кон државата и нејзините стратешки определби. Тој со своите постапки спротивставувајќи се на уставните измени кои се визи за натамошен напредок на земјата кон Европската унија и со тоа станува главен негатор на непреченото патување на земјата кон Брисел.
А дека Христијан Мицкоски не е патриот туку обичен националист, покажува неговото политичко патување и секогаш кога ќе се погледне во тоа огледало веројатно се згрозува, па станува див. Затоа што, во сите поголеми настани во Северна Македонија, неговата партија ВМРО-ДПМНЕ беше во негирачка позиција, а во некои случаи и брутална.
Патриотот, за разлика од националистот, ја сака својата земја и оваа љубов ја докажува со секојдневна посветеност, правејќи добри дела и негувајќи го духот на толеранција, блискост и солидарност.
Христијан Мицкоски ја „гази“ со двете нозе највредната идеја на граѓаните: интеграција во ЕУ и ја претвори Бугарија во голем „непријател“ на државата. За разлика од Зоран Заев, кој изгради одлични односи со сите наши соседи, вклучително и со Бугарија.
Христијан Мицкоски наоѓа секакви фрази за светот, Америка, Европа, но тешко е да се најде реченица во која ќе покаже колку ја сака Северна Македонија – напротив, има бескрајни фрази на омраза, – колку ги мрази другите, Али Ахмети, Артан Груби, Бујар Османи, Зоран Заев, Димитар Ковачевски, Оливер Спасовски… односно сите други кои не се со него, или кои не мислат како него.
И сето ова што веќе се случува со Северна Македонија е резултат на две антизападни тези отелотворени во догматското дело на ВМРО-ДПМНЕ: антиалбанската и националистичката.
Политичкиот профил на Мицкоски и неговите приврзаници има примарна цел рамнодушност кон вистината. Сите лидери од неговиот калибар сакаат и бараат изолација, всушност имаат страст за тоа.
И во целата оваа збрка, воопшто не ме загрижува толку профилот на оваа партија и овој човек, бидејќи нејзиниот капацитет е инфантилен, туку ме загрижува индиферентноста кон вистината и антизападната страст која радосно блика и меѓу нејзините поддржувачи.
Антиевропеизмот е антимакедонизам!
Северна Македонија денес има опозиција која длабоко во срцето го има незападниот менталитет – и ова е најбруталниот удар за земјата.
Процесот на европска интеграција на Северна Македонија повеќе не зависи од тоа што мисли Христијан Мицкоски или што ќе очекуваат другите политичари, туку иднината на земјата е доведена во прашање, поточно во која насока Северна Македонија ќе продолжи да чекори.
Ако сите се согласуваме дека сакаме да ја видиме Северна Македонија како рамноправна членка на Европската Унија, тогаш сите заедно мора да учествуваме во процесот и да ја постигнеме целта што ја сакаме. Сега за прв пат имаме можност земјата да започне преговори без политичка одлука. Србија е веќе во процес на преговори, Албанија ќе почне да ги води преговорите, Црна Гора преговара, а судбината на Северна Македонија е неизвесна, затоа што европската преговарачка рамка за Мицкоски е бугарски „диктат“.