Во понеделникот, во близина на Киев, главниот дописник Стјуарт Ремзи и неговиот тим биле нападнати. Снимателот Ричи Моклер бил погоден со два куршума во панцирот, додека Стјуарт Ремзи бил ранет, пренесува Скај Њуз.
Нивното искуство ги илустрира размерите на хаосот и насилството додека руската инвазија влегува во нова и посмртоносна фаза.
Во градот Буча, каде што екипата на Скај Њуз беше нападната, претходниот ден беше уништен руски конвој од страна на украинската армија.
https://www.youtube.com/watch?v=9WfOcPWSwVs
Видеото од тимот на Sky News под силен оган во заседа во близина на Киев
„Градот е оддалечен само 30 километри од центарот на Киев, но нашето патување ни траеше со часови. Патиштата беа затворени и бевме пренасочувани безброј пати“. велат од екипата. „Движењето се одвива отежнато, на постојаните контролни пунктови треба внимателно да се преговара. Тензијата е опиплива, борците се прескокнати, а сето тоа се влошува со постојаните далечни звуци на пукотници од митралези и грутки артилерија и минофрлачи.“
Тие раскажуваат дека кога тргнале, била смртоносна тишина, и биле загрижени. Патувале полека напред кон раскрсница. На патот имало урнатини, но тоа сега е нормално. Немало војници, и сето тоа изгледало пусто.
И тогаш од никаде мала експлозија и видов дека нешто удри во колата и пукна гума. Застанавме…И тогаш нашиот свет се преврте наопаку.
Првиот куршум ја пукна шофершајбната. Оператор на камерата Ричи Моклер се свитка во просторот за нозете на совозачот. Тогаш веќе бевме под целосен напад.
Куршуми се распаднаа низ целиот автомобил, трагачи, блицови од куршуми, стакло на шофершајбната, пластичните седишта, воланот и контролната табла се распаднаа.
Ремзи раскажува дека до тоа време не знаеле, но подоцна ни било кажано од Украинците дека паднале во заседа на диверзантски руски извидувачки одред.
Беше професионално, куршумите постојано удираа во автомобилот – нé промашува, сведочи Ремзи. Продуцентот Мартин Воулс, кој возеше, излезе од автомобилот прв, а веднаш потоа следеше Андри Литвиненко, нашиот локален продуцент, оставајќи ме мене, Ричи и мојот продуцент Доминик Ван Херден внатре, закривајќи се во подножјето на нозете и преку задното седиште.
Членовите на екипата тогаш мислеле дека кон нив пукаат од контролен пункт на украинската армија и дека тоа е грешка, па почнале да врескаат дека се новинари, но куршумите продолжиле да доаѓаат.
Знаевме дека треба да излеземе за да преживееме, но пожарот што доаѓаше беше интензивен.
Доминик ја турна нејзината врата малку подалеку и се лизна на земја, ползејќи кон бариерата на автопатот, а потоа нурна по насипот долг 40 метри, тркалајќи се до дното.
Понатаму, Ремзи ја опишува ситуацијата кога тој е погоден од непријателски оган:
Ричи ми викаше, но навистина не можам да се сетам многу. Се сеќавам дека се прашував дали мојата смрт ќе биде болна…И тогаш бев погоден во долниот дел на грбот. „Погоден сум! викнав.
Но, она што ме воодушеви е тоа што не болеше толку лошо. Навистина, повеќе личеше на удар со тупаница. Беше чудно, но се чувствував многу смирено. Успеав да го ставам шлемот и требаше да се обидам да избегам, кога застанав и се вратив, и од полицата на вратата ги извадив телефоните и мојата прес-картичка, пишува,.меѓу другото, во сторијата на екипата на Скај Њуз.
Д.Мишев
