ХИМАРС го принуди Кремљ уште еднаш да ги ревидира своите територијални планови за Украина, а санкциите во Русија постепено ја доближуваат до „суверенитетот“, објави Центарот за стратешки комуникации и информациска безбедност кој ги собра главните фалсификати и наративи на руската пропаганда од 20 јули, пренесува Укринформ.
-Зошто Лавров ја проширува „географијата“ на војната?
-Зошто Путин нареди „суверенитет“?
-Како руските иновации ќе влијаат на глобалниот поредок?
-Кој е следен на ред за „деназификација“?
Зошто Лавров ја проширува „географијата“ на војната
На 20 јули, масло на огнот долеа шефот на руското Министерство за надворешни работи, Лавров, кој теоретски треба да вложи максимални напори за дипломатско решавање на руско-украинската војна.
Тој беше поддржувач на војната во цекиот тек на нејзиното траење. Но, фактот што тој официјално ја објави промената на „географските задачи на специјалната операција“ покажува дека тој сега е гласноговорник на империјалната експанзија.
Сега, наместо административните граници на областите Доњецк и Луганск, апетитите на Русија се прошируваат кон областите Керсон и Запорожје и „голем број други територии“. Ако западните земји ѝ достават оружје со долг дострел на Украина, тие ќе бидат потиснати уште подалеку“, се заканува Лавров.
ВО РЕАЛНОСТ, ова едвај некому го изненадува. Друго прашање е што ја поттикна Москва да ја промени својата реторика толку драматично од „нема да ја окупираме цела Украина“ во „географија што се шири“?
Одговорот е едноставен: издржливоста на Украинците и нивната поддршка од Западот. Особено, со помош на оружје со долг дострел, со кое Русите не можат да се справат. Затоа во новата „географија“ беа вклучени и областите Керсон и Запорожје, што не даваше основа да се верува дека сакаат да бидат дел од „рускиот свет“. Но, нивното пристапување ќе му овозможи на Путин да ја примени таканаречената „руска одбранбена доктрина“ и за нив, заплашувајќи ја Украина и светот со употреба на нуклеарно оружје.
Тој сега е многу загрижен за употребата на HIMARS MLRS (и покрај редовните фалсификати за нивно масовно уништување), чие снабдување ќе продолжи, според американскиот секретар за одбрана Лојд Остин.
Со оглед на тоа што „втората најдобра армија на светот“ напредуваше само за 117 километри од 4 јули и оттогаш нема постигнато никаков значителен напредок, Русија ја очекуваат повеќе „географски откритија“ во Украина.
Едно од откритијата е дека „големата“ армија на Путин не може да напредува за 15 километри до следната цел, Сиеверск. Моментално не можат да го нападнат Бахмут, а да не зборуваме за Славјанск или Краматорск. Како руската армија ќе напредува преку линијата на фронтот, колку што е растојанието помеѓу Варшава и Барселона, не е јасно, навидум дури и за најкреативните руски пропагандисти.
Зошто Путин нареди „суверенитет“
На истиот ден на „големите географски откритија“ на Лавров, се огласи и самиот Путин. На форумот „Силни идеи за ново време“, рускиот претседател изјави дека „слободата на националниот развој на Русија го обезбедува нејзиниот суверенитет. Нејзината најважна компонента е национално размислување и национално ориентирано граѓанско општество“.
Прилично е нејасно што значи „граѓанско општество“ во контекст на концентрациониот логор во кој Путин ја претвори Русија. Главната работа е дека „општеството“ не треба да сфати дека неговите обиди да го претвори целиот свет во „руски свет“ пропаднаа, правејќи ја целата земја во парија.
За ова, се разбира, е виновен Западот, кој, обвинува Путин, „повеќе не може да понуди модел за иднината“.
ВО РЕАЛНОСТ, кражбата на металот од Мариупол, керсонските култури, мелитополските цреши и свињите во областа Запорожје од обични луѓе едвај изгледа како „модел за иднината“, но се чини дека тоа е идејата на Путин за тоа како треба да функционираат работите.
Тој практично го призна поразот. Наративот за „суверенитет“ во реториката на Кремљ сè почесто се појавува во последниве недели. И има смисла. Војната продолжува. Санкциите вршат притисок врз Русија. Европа не го моли Гаспром на колена. Единствената референтна точка за опстанок е Иран. Ердоган го понижува својот руски колега со тоа што го натера да чека пред камера. Лукашенко бара повеќе пари за да го надомести неисполнувањето на обврските.
Што му останува на Путин да направи? На 20 јули, тој стана шеф на надзорниот одбор на руското „пионерско“ движење, а потоа го задолжи синот на секретарот на Советот за безбедност Патрушев, претходно назначен за министер за земјоделство, да ја замени „хемиската Кока-Кола“ во „национален пијалок“. од ловорска врба“. Дали диктаторот го сакаше ова? Се разбира не.
Еве што рече тој уште на 27 јануари 2021 година, говорејќи на економскиот форум во Давос: „Русија и Европа мора да бидат заедно. Мораме да се откажеме од фобиите од минатото. Ако можеме да се издигнеме над нив, нè очекува позитивна фаза во нашите односи“.
Само една година по овие зборови, Путин ги испрати своите тенкови да ја нападнат Украина, неповратно раскинувајќи ги односите на Русија со Европа. Но, нормално, на Путин му е тешко да го признае тоа. Оттаму потекнува наративот за „духовниот и техничкиот суверенитет на Русија“. И се чини дека тоа не оди никаде некое време.
Како руските „иновации“ ќе влијаат на глобалниот поредок
Наспроти ова, зборовите на Путин за „новата иновативна економија“, „модерните технологии врз основа на руската конкурентност на светскиот пазар“ потсетуваат на слоганот на Хрушчов „ќе ја стигнеме Америка и ќе ја надминеме“. Во оваа потрага по одвратната Америка, Путин се обидува да ги собере другите нејзини „омразачи“, како што се Северна Кореја или Иран.
ВО РЕАЛНОСТ, разликата меѓу тие „хејтери“ и Русија е во тоа што, прво, тие се навикнати да живеат под санкции (на Северна Кореја дури изгледа и се допаѓа), и второ, ниту Пјонгјанг, ниту Техеран, за разлика од Москва, не плачат за својата ексклузивна улога во промената на глобалниот поредок. За да го промени светот, Москва треба да понуди нешто поиновативно од „9 мај“ и „гас со нафта“.
Засега, дури и пред да започнат санкциите, ситуацијата изгледаше вака:
Иновативниот бизнис во Руската Федерација „изумре“ со просечна стапка од повеќе од илјада компании годишно;
Во текот на четири години, бројот на иновативни компании во Русија се намали за 22%;
¾ од преработувачкиот сектор во Русија нема контакт со науката или со развивачите на нови технолошки решенија;
Речиси 30% од сите напредни технологии што се користат во производството во Руската Федерација беа купени во странство, а трошоците за овие технологии се зголемија 12 пати во текот на изминатите 20 години;
Уделот на иновативни стоки и услуги во Русија е само 6,1% наспроти 27,9% во Шпанија, 27,3% во ОК, 19% во Германија, 18% во Австрија.
Веројатно зависи од професионалците за ментално здравје да кажат каков нов светски поредок, заснован на иновативниот „технолошки суверенитет“ на Русија, Путин има на ум сега кога е дополнително ограничен со санкции. Истото важи и за спикерот на Советот на федерацијата Матвиенко, кој беше искрено изненаден кога дозна дека Русија дури и не произведува свои клинци.
Кој е следен на ред за „деназификација“
Русија нема само да внесе никого во својот „нов свет“. Ќе има строга селекција меѓу земјите и нивните лидери. Русија често прави погрешни проценки (погледнете го Трамп!), но никогаш не учи од овие грешки.
Можеме да се потсетиме на инсистирањето на Путин дека Германија, со или без Меркел, не оди никаде, дека Италија била „руска“ под Берлускони и ќе остане таква, дека Земан ќе се справи со се во Чешка, дека Австрија можеби е неутрална, но Кнајсл беше „нивниот човек“ итн.
ВО РЕАЛНОСТ, колку војната во Украина станува покрвава, толку помалку луѓе се подготвени да работат со Путин. Така, Русија е принудена да направи список на потенцијални непријатели за идна „деназификација“.
Detector Media спроведе длабинска студија за ова, анализирајќи над 65.000 публикации на Twitter, Facebook, YouTube и Telegram.
Клучни наоди:
Историски омразените Англосаксонци (сега предводени од Бајден и Сунак/Трус) сè уште се стремат да го освојат светот.
Русија, претставена од Наришкин и други официјални лица, редовно известува за закана за Украина од Полска.
Барањето на следната жртва стана една од омилените теми за руските пропагандисти. Опциите вклучуваат Казахстан, Полска, балтичките земји и Финска.
Според тоа, тие се насочени кон лидерите на овие и други земји, од „слаб Макрон“ до „предавник Токаев“.
И ова не е нацрт, ова е веќе цврсто решено. Барем додека тие (како што се убедува руската пропаганда) „да ги признаат своите грешки“. Или додека нивните земји не се променат преку процедура наречена „фер избори“ – нешто прилично мистериозно за Русите.
Путин не верува дека надворешната политика во овие земји ќе остане во голема мера непроменета без оглед на името на личноста на власт. Тој едноставно не може да сфати вакво нешто. Затоа редовно инвестира во Ле Пен во Франција или во Салвини во Италија.
Со овој пристап, Русија навистина ќе има неколку географски откритија. Веќе се подготвува за ова. Кисељов веќе почна да ја коментира идната мапа на просторот кој моментално се нарекува Руска Федерација. Таа содржи „Република Сибир“, „Северна Кавкаска Федерација“, па дури и „Република Русија“. Но, тоа е многу помало отколку што замислуваат Путин и Лавров во нивната болна имагинација.
Подготви: Д.Мишев
