„Вие луѓето сте многу злобни. И со мед да ве мачкам, вие пак ќе направите големи злодела и пак ќе ме обвините мене“- се пожалил ѓаволот на некој човек што цврсто верувал дека сите лоши дела доаѓаат од ѓаволот. За да го увери во тоа, ѓаволот земал добар мед и го намачкал некој човек што дремел под сенка. Веднаш се појавиле оси, кои го нападнале човекот. Двајца што се нашле тука потрчале за да му помогнат, но нападнатиот извадил оружје и ги застрелал двајцата, мислејќи дека тие ја направиле целата шега. „Виде ли што сорта сте вие луѓето“ – прокоментирал ѓаволот!
И тука кај нас е така, едни сакаат бојкотот да го продадат како да е мед, и не ги интересира што ќе се случи понатаму. Дека на Балканот и околу него има многу опасни оси. Исто толку и аргати на ѓаволот. Несогласувањето со договорот сакаат да го продадат како список на желби. Ќе постигнеле подобар договор со Мицотакис кој и за сегашниот вели дека е предавство! Како проблемот да е резултат на колективни емоции само на едната страна. Но, кога ќе се соочите со колективни емоции на грчката страна кои нивната етногенеза ја бараат пред појавата на амебите, работата видно се усложнува. Башка што нашата преговорачка позиција се судирала и со традиционалните симпатии на бројни Грци кон Русија. Сеуште на бројни Грци срцето им е во Москва, а стомакот во Брисел. Нив ЕУ им служи како пасиште за нивниот „Тројански коњ“.
Факт е дека голем број Грци „македонството“ го чувствуваат како дел од нивната античка историја и со идентитет кој дијаметрално се разликува од овдешното македонство. Претензиите кон антиката ги отежнуваа разговорите. А времето не газеше сите, па секое одложување е рамно на играње руски рулет. Да не беа Американците и Германците, кои сериозно се загрижија за балканската безбедност, тешко дека Грците ќе попуштеа. Тие ќе почекаа нашите патриоти празноглавци самите да ја докрајчат својата држава. Оттука, испаѓа дека најголеми предавници се токму тие што се против договорот, оти тоа води кон крваво разнебитување на државата.
Реално, режимот на Груевски свесно се однесуваше првовокативно кон Грците, за вешто да ја елиминира евроатланската агенда и курсот на бродот да го врати кон исток, со намера да најде руска љубов која ќе гарантира долгогодишно среќно владеење на фамилијата. Но, тоа беше само едната страната од глетката. А другата страна е полна со пеколни слики. Има сериозни индикации дека руски служби и овдешни проруски слуги цело време работеле во торпедирањето на договорот со Грција. Влијателниот американски „Politico Magazine“ неодамна укажал на сериозни факти за нечесно руско подметнување во релациите Грција – Запад, со цел да се создаде раздор. Но, сепак помладиот слој од населението во Грција не купуваше таква расипана руска стока. Сфатија дека Русија се залага за регионална дестабилизација со цел да се факторизира за големи балкански пазарења. Тука спаѓаат укинувањето на санкциите, добивањето пристап за гасоводот „Турски тек“, легализирањето на анексираниот Крим, и секако добивање пристап до јужните мориња. Ова последното, најлесно би се реализирало долж коридорот 10, а тоа по автоматизам претпоставува исчезнување на Македонија како држава.
Една детална анализа на влијателниот “The National Interest” покажува дека грчката јавност рапидно се отрезни и освести од таквото руско сценарио, оти дозна дека зад тоа координирано стои и Турција (нивниот вечен непријател), која неслучајно цело време апелираше да не се смени името! Така грчката страна ја прифати подадената рака на Заев за компромис, и рака на срце, видно отстапија од нивните првобитни тврди позиции околу иденитетот. И конечно Македонија доби пријател и најважно од се, се спаси од пеколна катастрофа. Дел од таквото сценарио беше објавено во грчкиот портал „Athens voice“, каде се откри мрежа и пајажина на злото. Беа фрлени големи пари за да не се постигне договор. А таму кај што алчноста за пари слетува, моралот излетува. Се знае дека кога се во прашање парите и ѓаволот ги цитира божјите книги.
Сега Македонија е држава почитувана од најслините држави на светот. Но, антизападните елементи маскирани со патриотизам повикуваат на бојкот оти Русите им ги бараат парите назад ако не ја завршат работата. Груевски вешто го хранел антиамериканизмот и длабоко го има пресадено во свеста на добар дел од членството на партијата што ја предводеше. Тие се робови на еден заробен ум. А токму САД одигра одлучувачка улога во создавањето на независна Македонија. Преку УНПРОФОР директно ја спасиле од бивши југословенски војни. Во 1993 помогнале за влез во ОН (двете резолуции). Во 1995 година ја спонзорирале Привремената спогодба. Во 2004 година ја признале државата под уставното име. Три години подоцна американците влијаеле кај Канада за и таа да ја признае Македонија под уставното име. Такви иницијативи покренаа и кај австралискиот парламент. Дури излобирале иницијатива за уставното име и кај Европскиот парламент. Но, сето тоа, Груевски, од него познати причини го извалкал со изметот на коњот на Александар – Букефал. Смешни работи беа прогласени за национална гордост. Со лажното минато се уништи добрата иднина. Подигнувајќи големи споменици се рушеа малите луѓето, за да изгледаат понемоќни.
И сега кога рускиот пеколен разурнувач остана без гориво, бојкотирачите со последни сили настојуваат да користат зборови кои допираат во срцето без да поминат низ разумот. Налик на некоја црна магија. Но, паметните вмровци точно знаат дека вистинскиот спас за државата е во спротивната страна од вградениот ментален чип кај неукото вмровско членство, па затоа расколот е неминовен. Но, самиот Мицковски изгледа не успеал да се ослободи од таквата црна магија. Тие околу него тешко сфаќаат дека користејќи ги општествените дефекти и девијации, не може да се гради политика.
Ако падне овој договор, наредниот веројатно ќе биде мировен, склучен меѓу кој знае кои, што би останале живи. Оттука, ѓаволот не смееме да го истераме со друг ѓавол, оти тогаш ќе имаме работа со два ѓавола. А за работата со Ѓорѓе Иванов ништо ново. Шашава како космодиск. Аргат на ѓаволот. Голема среќа што никој не го смета за сериозен.
Оваа колумна е дел од граѓанската иницијатива „Зачекори напред!“, финансирана од Фондацијата Отворено општество – Македонија. Содржината е единствена одговорност на авторите и на ниту еден начин не може да се смета дека ги изразува гледиштата и ставовите на граѓанската иницијатива „Зачекори напред!“
