ЏЕЛАЛ ХОЏИЌ
Надворешната политика е именувана како „Миц – Муц“ затоа што е креирана и претставувана од премиерот на Владата, Христијан Мицкоски и министерот за надворешни работи, Тимчо Муцунски, по првите три букви од нивните презимиња. Значењето на „Миц – Муц“ има и друга димензија: одлично ја претставуваат спороста (миц по миц, малку по малку) на нашиот пат кон ЕУ, како и немањето храброст јасно, прецизно и гласно (а наместо тоа имаме „туц-муц“, „округло па на ќоше“ изјави) да се одбрани новиот курс на надворешната политика на Северна Македонија.
Вчера медиумите ја пренесоа изјавата на нашиот министер за надворешни работи, со која изразува загриженост дека Северна Македонија може да го пропушти следното проширување на ЕУ. Целата бесмисленост на надворешната „Миц – Муц“ политика на Владата кон стратешкиот интерес – членство во ЕУ – ја собра во еден наслов: „Муцунски загрижен: Македонија може да ја пропушти 2030 година за членство во ЕУ“.
Бесмислено е Муцунски да изразува загриженост, затоа што тој, заедно со премиерот Мицковски, како и нивната партија ВМРО-ДПМНЕ, направија буквално сѐ, уште како опозиција, да го спречат патот на државата кон ЕУ. Нивната политика креираше неоправдани стравови кај етничките Македонци дека ќе го изгубат идентитетот на патот на државата кон ЕУ. Сето тоа со цел само да дојдат на власт. Затоа што партиските интереси им беа над стратешките интереси на државата. Сетете се само на кампањата „Никогаш Северна“, која траеше сѐ до преземањето на власта, а сега Преспанскиот договор е „ремек-дело на дипломатијата“. Нели имаше неколку месечна реторика од претставниците на македонската Влада дека чекаат да се формира Влада во Бугарија, па да почнат да ре-преговараат одредени позиции? Како и многу претходни бесмислени позиции на надворешната „Миц – Муц“ политика, времето ги отфрла, една по една.
Потоа, како нова власт, политиката на Мицкоски и Муцунски ја подреди нашата надворешна политика на линија со авторитарните лидери Орбан, Вучиќ сосе Додик, сите тројца имаат одлични односи со диктаторот Путин. А за да се затскрие анти-западната политика, се влезе во глорификација на Трампизмот во САД. Одеднаш, анти-западните, проруските структури, станаа обожаватели на ликот и делото на американскиот претседател Трамп. Серијата на скандалозни гласања за дел од резолуциите во ОН, се само еден од резултатите на лошата меѓународна политика. Бевме и сведоци на неколку несмасни оправдувања од типот „Еве и Унгарија е членка на ЕУ и НАТО, па исто не гласаше како огромното мнозинство држави од ЕУ“, комплетно игнорирајќи ја расправата на Орбан со истите демократски развиени држави од ЕУ.
Иако имаше јасни најави од Брисел дека следното проширување на ЕУ ќе се случи до 2030 година, пропагандната машинерија на власта, преку провладините медиуми, ширеше дефетизам дека Европа го заборавила Западен Балкан и дека проширувањата нема да се случат. Со комплетно истата теза на пропаганда на Вучиќ во Србија, нашата власт создаваше алиби за неисполнување на нашите домашни обврски, а кои беа потребни да продолжиме со преговорите со ЕУ. Со неусвојувањето на уставните измени, одбивањето да се внесат „Бугарите во Устав“ и игнорирањето на Францускиот предлог (зад кој стои цела Европска Унија), Северна Македонија се одвојува од „пакетот“ со Црна Гора и Албанија, со кои треба заедно да влеземе во Европска Унија до 2030 година. Владата одбира, наместо државата да го заземе членството во ЕУ, да седне во скутот на изолираната и недемократска Србија на Вучиќ.
Веројатно е повеќе логично овие од власта кои вложија таков труд да ја изместат Северна Македонија од нејзината природна прозападна траекторија, гордо да ја прослават најавата на нејзината изолација како држава од развиениот демократски свет, а не да изразуваат лажна разочараност. Би било фер јасно да кажат – „Не сакаме во ЕУ, сакаме во српско-рускиот свет, во интерес на олигарсите“. Зошто се воздржуваат јасно и гласно да го кажат она за што толку напорно работат?
Или можеби се плашат дека ова предавство од епски размери на стратешката цел на мнозинството граѓани, членството на Северна Македонија во ЕУ, ќе остане да се прераскажува од генерација на генерација, од колено на колено!?
Специјално за ЦИВИЛ МЕДИА. Преземањето е слободно.
