„Постоеше еден проект во времето на Груевски, со прашање за сопственоста замаглено до крајност. Се велеше дека инвеститорот е Русин, кој стопанисуваше со нашиот и онака редуциран гас што пристигнуваше од Русија преку Бугарија. Се однесуваше како недопирлив странец. Си ја нудеше струјата на пазарот и ние никогаш не можевме да сметаме на него. Го немаше ни во билансите“, вели Љубомир Костовски во анализата „Борба за затворено општество: Медиумски простор со еднонасочна идеолошка радијација“.
„Дали за оваа продавање на енергетската независност изјави нешто сегашниот главен критичар на енергетските проекти, проф. Константин Димитров? Не се сеќавам на такво нешто.
Но секако може да се насети кој навистина стоеше зад проектот ТЕ-ТО. Тоа е оној објект што требаше да ни донесе ладни радијатори онаа зима, кога на Мицковски не му успеа пучот во Парламентот со преземање на мнозинството во него.
ТЕ-ТО беше планот Б на Мицкоски во тој миг! Професорот, пак, иако постојано е во својот сектор, се вклучува со далечински управувач: има за него доволно планови. А и секогаш може да смета на македонските медиуми во густо напишан распоред на поддршка.
Владата на Ковачевски, во еден пресуден миг, го пресече прашањето на сопственоста, како Александар Велики Гордиевиот јазол. Сопственикот на ТЕ-ТО (кого никој не го запозна саглам) го остави изворот на топлината на скопјани без пари и гориво, ја загуби како објект кој заминал во непознат правец, па државата ја презеде во кус рок и го спаси енергетскиот биланс на земјата!
Нашите телевизии, без никаков исклучок, целосно ја игнорираа американската црна листа. Јасно, тоа за нив не беше тема. Имаше ли „кодови“ за да се испитаат мотивите во кроењето на тие листи? Па јасно, односот кон оние од листата е некаков микс од страв и чекање на ситни пари кои треба да ги добијат. Па и да не ги добијат, тука е клучната финансиска помош за партијата на Мицковски, тогаш кога треба. Се разбира, листата не е така куса. Но сѐ оди според логиката дека подобро е да се заборави темата, а во таа насока не е најдобро да се чепка во бизнисите на оние ликови кои дури и кога се скржави „добротвори“, сепак, се некакви добротвори.
Дневните примери се бројни, ако говориме за видливо сценарио на погодување на ќеифот на една партија и нејзината коалиција. Штрајкот на студентите, на пример, долго беше најавуван и тоа со измислена вест дека владата ќе воведе школарина за студентите на државните факултети. Тоа требаше да биде фитилот за да се предизвика незадоволство, како во времето на Груевски, кога причините за незадоволство беа повеќе од очигледни и реални“, вели Костовски.
Борба за затворено општество: Медиумски простор со еднонасочна идеолошка радијација