пишува: ЏАБИР ДЕРАЛА
Судница во главниот град на една мала, сиромашна и напатена земја. Еден активист за човекови права и новинар, се обиде да ја бара правдата пред судот, па тужеше една телевизија, директорот, уредникот и новинарот, за клевета и навреда. Судскиот процес траеше речиси три години.
Во меѓувреме, судот го поштеди и ослободи директорот, потоа уредникот и на крајот, остана малиот новинарчиќ да ги брани телевизијата и себеси. Не му требаше многу напор, бидејќи самиот суд веќе беше решил него да го одбрани, како поддржувач на режимот, а активистот и новинарот да го влечка со години и да си поигрува со законот и со основното човеково право на фер судење.
Сѐ што требаше да направи тој морален отпадок што лажно се претставува како новинар, беше да се појави во судницата. Така, на последното рочиште, великата судијка, веројатно за да заличи таа фарса колку-толку, на судење, во еден момент му постави прашање на празноглавиот и грд шраф во агитпроп машинеријата на диктаторчето: „А зошто, еве, не му се јавивте на тужителот, па да ја проверите таа информација?“
Одговорот беше: „Па, новинарите на Би-Би-Си не му се јавуваат на Осама Бин Ладен… Се плашев да се јавам.“ Беше ослободен од одговорност и тој, како и претходно директорот и уредникот. Тоа, плашливото и грдо ѓубре на две нозе и со дарба да говори уште погрдо се извини во судницата, но не и во агитпроп испрдокот што се претставува како медиум. Тужителот и не очекуваше ништо подобро. И така, сите беа среќни и задоволни. Освен тужителот. Омразата и лагите останаа да зрачат во тој медиум и во многу други такви медиуми, кој од кој почурук.
Приказната продолжува и за време на владеењето на споменатото диктаторче и по него. Останаа тие, човечкиот морален отпад, да извршуваат валкани задачи за грст нечесно стекнати сребреници што им ги фрла криминалната банда која лажно се претставува како политичка елита.
Тие ѓубриња мораат да им бидат на располагање на криминалците и насилниците секој ден и секоја ноќ. Тие се послушни аѓутанти на злото. Тие се поседувани, немаат каде да одат. Сѐ што имаат во себе и околу себе е лага. За нив реалноста е тоа што го гледаат внатре, меѓу ѕидовите на нивниот ментален затвор. Живеат во внатрешноста на черепите на своите газди, не живеат во реалниот свет.
Нивните вештини се ограничени, а таленти имаат малку или ни малку. Мораат, на лента, да произведуваат и да шират лажни вести, дезинформации, говор на омраза и да поттикнуваат на насилство. Најдобра одбрана на тоа нечовечко ѓубре е да нападнат и да кажат дека некој шири лажни вести.
Полуписмени идиоти, грди и фрустрирани, со смрдливи души и заболени умови. Расипани до срж, но и плашливи како ноќни инсекти. Панично бегаат пред најмал зрак светлина. Потоа, од смрдливите дупки на својата душа извлекуваат отрови за да го возвратат нападот, да ја отрујат светлината, да се врати мракот.
Обични кукавици и смрдливи души. Никаквеци што ја трујат душата на сите што ќе дојдат во допир со нив и со тоа што го прават. И не е законот, ниту судот, ниту државата, што може да им застане на патот на тој морален крш од луѓе. Се знае кој е. Секој сам, може да ги избрише, како отровна пареа на прозорецот.
Преземање на содржините e ЗАБРАНЕТО (!!!), освен со писмена дозвола од ЦИВИЛ и тоа исклучиво според Условите за користење, авторски права и заштита на приватноста. Повредата на авторските права е забранета со закон.
Со преземање на било која содржина објавена на ЦИВИЛ Медиа, спротивно на Условите, се согласувате на ЦИВИЛ да му исплатите надоместок од 25.000 денари во рок од осум дена по преземањето на содржината. Оваа обврска не застарува, а за секое доцнење на исплатата ќе биде пресметана соодветна законска камата.
Доколку некоја содржина е потпишана со ЦИВИЛ Тим за комуникации, тогаш преземањето е дозволено во целост.
