Викендов повторно се поплави Археолошкиот музеј на Македонија. Шестиот и седмиот кат се целосно поплавени од дождот, а вработените на Државниот архив и директорот Кирил Петров се обидуваа да спасат што може да се спаси, пренесувајќи ја архивската документација и материјал од едно место на друго.
Ова не е прв пат овие грижливо собирани и складирани документи да се соочуваат со катастрофа. После секој дожд или снег се случува истото, таваните прокиснуваат и постои опасност да се урнат, а документите се преместуваат на побезбедни локации, се до следниот дожд.
Уште во август 2016 година ЦИВИЛ објави сторија на граѓански новинар кога од Археолошкиот музеј на Македонија избиваше вода. Сторијата која предизвика бурни реакции во јавноста беше пренесена на многу медиуми.
Тогашното раководство на музејот „згрозено од текстот“ што го објави ЦИВИЛ остро ги демантираше наводите на граѓанскиот новинар и се закануваше со тужба. Денеска од истите очекуваме да излезат со сериозна загриженост за нешто што толку силно го негираа.
„Сметаме дека овие портали имаат само цел да се дискредитира работата и популарноста на музејот. Не случајно го пласирале текстот еден ден пред денешниот настан, кога имаме акција со Црвениот крст за дарување на крв, како придонес за неодамнешната трагедија во поплавените подрачја“, стои во демантот на музејот од 18 август 2016.
По оваа објава ЦИВИЛ направи серија разговори на темата со архитекти, вработени и лица кои имаат пристап до оваа зграда и кои секојдневно гледаат што се случува.
Една од нашите тогашни соговорнички, која поради работното место кое и овозможува пристап до објектот каде е сместен Археолошкиот музеј, ја сподели информацијата дека објектот на музејот е со три влеза: однапред, влезот на Археолошкиот музеј, а од задната страна, двата влеза, на Уставниот суд и на Архивот на Република Македонија. Според неа, избивањето вода и влагата, не се проблеми само на Археолошкиот музеј, туку на сите институции кои се сместени во истиот објект, како и на нивните вработени, бидејќи, не се работи само за инцидент, туку за проблем што се повторува.
Неколкумина вработени и историчари, подолг период укажуваат дека е погубна преселбата на историската архива на Република Македонија во оваа зграда, која како и сите објекти од Скопје 2014 се со сомнителен квалитет. Криминалот кој претходната власт на чело со тогашниот директор на Државниот архив, Филип Петровски, го направија со целата архива која преку ноќ беше преселена од наменската зграда беше доволен удар за овие материјали од непроценлива вредност.
„Херојството“ на новите раководства на институциите сместени во овој објект, не само што е погубно, туку во најмала рака е опасно имајќи предвид дека овие документи и материјали не само што не смеат да бидат изложени на постојано преместување натака-навака, туку бараат посебни услови за чување.
Новиот министер за култура, Роберт Алаѓозовски, во декември минатата година одржа прес-конференција на која ги презентираше условите во овој објект како и останатите институции од културата, велејќи дека се во многу лоша и алармантна состојба и даде насоки за итно санирање на проблемите. Два месеци подоцна се уште сме со истиот проблем. Последно, Архивот ќе се сели на нова локација.
Министерот за култура, Роберт Алаѓозовски денеска најави дека се бара нова локација откако и викендов Архивот повторно беше поплавен и загрозена архивската документација. Така е при секој дожд откако пред две година оваа институција се пресели во новата барокна зграда на кејот на реката Вардар.
„За жал ова е уште еден доказ за нестручно изведен објект. Заедно со Владата размислуваме за нова локација за Државниот архив. Бараме нова зграда оти во овој објект на Археолошкиот музеј при секој дожд се соочуваме со прокиснување и се загрозува архивската граѓа. Комплетно ќе се преселат и вработените кои сега работат во несоодветни услови и целокупната документација која ја поседува Архивот. Се уште немаме одлука каде ќе се сели Архивот оти убаво треба да ги разгледаме сите опции не би сакале да имаме домино ефект, да решиме еден проблем, а да создадеме нов“, рече Алаѓозовски.
Во време кога урламе за зачувување на идентитетот, историјата, името и нацијата, со негрижата за ова непроценливо богатство можеби треба да се запрашаме колку навистина го заслужуваме?
Маја Ивановска