ДРАГАН МИШЕВ
И по 24 години од потпишувањето, Охридскиот рамковен договор останува да биде камен на сопнување за меѓуетничките односи и соживотот во Северна Македонија. Негативните коментари и потпалувачки наративи особено добиваат на гласност за време на (пред) изборните кампањи, како што е случајот и сега, пред почетокот на кампањата за локалните избори закажани за 19 октомври.
Изјавите на политичарите, засилени со коментарите на социјалните мрежи добиваат на интензитет. Не поминува ниту најмала ситница искажана од политичките чинители во земјава, а истата да не биде поврзана со претстојните избори, за „билдање“ на рејтингот на сопствениот кандидат, и оцрнување на претставникот на спротивниот табор.
Последните изјави на премиерот Христијан Мицкоски и вицепремиерот Изет Меџити, кои претходеа на одбележувањето на 24 годишнината од Охридскиот рамковен договор, во однос на улогата на УЧК првенствено во Северна Македонија, укажуваат на етничка поларизација, овој пат во самиот врв на државната извршна власт.
Повод беше оценката на вицепремиерот и министер за животна средина Изет Меџити, висок функционер на коалицијата ВЛЕН, дека војната на Ослободителната војска на Косово (УЧК) во Косово и Македонија била „праведна и разумна“, и реакцијата на премиерот Мицкоски, кој во одговор на новинарско прашање, сосема спротивставена на неговиот коалиционен партнер и вицепремиер во владата, порача дека не може да биде „разумна и праведна“ војната во која, како што рече, „кукавички, од заседа, се убиени припадници на безбедносните сили“, по што следеше лавина негативни коментари и говор на омраза по етничка и партиска основа на социјалните мрежи.
Премиерот и вицепремиерот продолжија како ништо да не се случило, додека заедно присуствуваа на свечениот прием организиран по повод одбележувањето на 24 години од потпишувањето на Рамковниот договор, од каде во своите изјави ги повторија флоскулите дека Рамковниот договор претставува трајна обврска за градење општество засновано на еднаквост, доверба и европски вредности, оставајќи ги нивните поддржувачи да се „препукуваат“ преку социјалните мрежи со денови потоа, подгревајќи го огнот на меѓуетничката нетрпеливост.
И сето ова уште пред официјалниот почеток на изборната кампања, што само наговестува жестока (националистичка) реторика во борбата за глас повеќе на локалните избори.
Да потсетиме, со Охридскиот рамковен договор беше ставен крај на неколкумесечниот конфликт во земјава во 2001 година. Договорот беше потпишан на 13 август 2001 година во претседателската резиденција на Водно во Скопје од страна на тогашниот претседател на државата Борис Трајковски, тогашниот премиер и лидер на ВМРО-ДПМНЕ, Љубчо Георгиевски, како и тогашните лидери на СДСМ, Бранко Црвенковски, на ПДП, Имер Имери и на ДПА, Арбен Џафери. Потписи на договорот ставија и специјалните претставници на ЕУ и на САД, Франсоа Леотар и Џејмс Пердју.
Но, по се изгледа дека и по 24 години, речиси четвртина век по потпишувањето на Рамковниот, македонското општество покажува неподготвеност за соочување со минатото, оставајќи доволно простор за злоупотреба на политичарите во нивните „хушкачки“ говори за потпалување на националистичките страсти, со кои ќе го „хранат“ народот во нивните изборни кампањи. .
Тестот е личен став на Авторот
