“Би сакал да направам еден чекор понапред во дискусијата, бидејќи да, факт е дека мултикултурализмот постои во државата, е нешто што отсекогаш било овде, нешто што постоело и ќе постои во државата, нешто што ја карактеризира нашата земја. Но особено е важно да преминеме од темата мултикултурализам, кон темата интеркултурализам. Тука имаме проблеми кога треба вистински да се воспостави соработка помеѓу различни заедници, особено помеѓу млади од различни заедници, на сета таа стигма која постои кон одредени етнички заедници коишто живеат заедно со нас. Мојата препорака во однос на ова е дека образованието е особено клучно за менување на перцепцијата и особено издигнување на тие интеркултурни односи коишто би требало да постојат во едно здрава демократска заедница, со цел да можеме тој мултикултурализам да го ставиме во пракса, бидејќи не е само да бидеме свесни дека постојат различни заедници во нашата земја, туку е многу важно да стимулираме соработка помеѓу тие заедници“, посочува Дејан Ризински од МОФ на панелот на ЦИВИЛ „Мултикултурализам, дискриминација и толеранција кај младите“.
Особено е важно да се земат предвид сите предизвици што ги има на терен, што ги нуди одредена заедница, не може да се воспостави универзално правило дека “ова е начинот“ на кој ќе се практикуваат или воспоставува интеракција помеѓу млади од различни етнички заедници, но е битно да се земат различни фактори кои влијаат на оваа појава. Фактот колку една општина е хетерогена, влијае на начинот на активностите што се спроведуваат во училиштата. Колку самото училиште е хетерогено, односно има различни јазици, толку придонесува кон интеркултурно однесување помеѓу учениците, и создава можност за воспоставување поквалитетна соработка. Интересот постои, учениците се повеќе од желни да се вклучуваат во активности каде што се спознаваат едни со други, вели Ризински.
Ризински посочи дека политичкото функционирање во однос на донесување нови стратегии и потоа непостапување во тој аспект, треба да се смени.
„Нешто што е симптом на нашето политичко функционирање, што многу често се донесуваат стратегии, заклучоци и препораки, и кои остануваат заклучени во нечија фиока, и остануваат само „мртво слово“ на хартија… Особено е важно, кога ќе се донесе еден таков стратешки документ, бидејќи вакви долгорочни стратегии би требало и централната власт и секако општините, и граѓанските организации, малку по активно да гледаат на операционализирање на овие документи. Да се знаат кои се импликациите од тој документ во пракса. И затоа најчесто се сведуваме на дискусии дека ете, донесена е стратегијата ама ништо не е сработено, ама ќе работиме на тоа. Се бележи тренд на подобрување на однесувањето кон овие стратешки документи од државата, но особено е важно дека не можеме да очекуваме дека веднаш се ќе се подобри, бидејќи институциите мора да започнат со меѓусебна соработка, бидејќи сите вакви стратегии имаат импликации кај низа министерства, за да можат крајните корисници да ја почувствуваат таа активност и резултат од таа стратегија.“
Д. Т.
Камера: Дехран Муратов
Монтажа: Ариан Мехмети
