ДРАГАН МИШЕВ
Употребувајќи уличарски речник, несоодветен за еден премиер, а згора на тоа и професор ( без да навлегуваме на кој начин „асистентот на тато“ стигнал до оваа академска титула), Христијан Мицкоски, ги нарече „полноглавци“ сите оние што му забележаа дека неговата реакција пред камерите по пресудата од две години за човекот што ја прегази 22-годишната Теодора Ристевска, е чист популизам и користење на трагедијата за собирање ситни политички поени.
„Ова не е правда и тука имаме потфрлање на системот по сите основи. Знам дека некој ќе ми се налути, ќе излезат и такви полноглавци коишто ќе ме критикуваат после ова што ќе го кажам… кажа Мицкоски.
За жал, ова не е прв пат Мицкоски на овој начин да ја презентира својата политичка култура. Навредите кон политичките противниците, кои му беа заштитен знак во периодот кога беше опозиционер, сега се проширија и врз граѓаните, младите, студентите, сите оние кои мислат поинаку и не се вклопуваат во неговата матрица на „послушни“ во земјава. Премиерот, само една недела по трагедијата во Кочани, коментирајќи ги најавите за протестите по трагедијата во Кочани, граѓаните кои бараа одговорност и неселективна правда ги нарече политички глодари, лешинари, „оние коишто не сакаат силна Влада од ВМРО, бидејќи е браник и последниот столб да не дозволи уништување на Македонија, како држава.“
Освен на пресови, каде си зема за право ги учи новинарите како да поставуваат прашања, и се заканува со „влечење за уши“, Мицкоски со уличарскиот вокабулар се расфрла и во официјални настапи, на телевизиски интервјуа, дури и во парламентот, каде на пратеници им се обраќа со личното име во деминутив.
Дополнително, ваквото недолично обраќање на Мицкоски, особено кога доаѓа од позиција на премиер, претставува говор на омраза, кој потоа преку партиските ботови се шири на социјалните мрежи.
Уличарскиот вокабулар на Мицкоски е огледало на политичката (не)култура во земјава, што потоа се пресликува во останатите сфери на општествениот живот, придонесувајќи за ерозија на вистинските морални вредности.
Текстот е личен став на авторот
