Предлог- законот за основно образование што предвидува инклузија на децата со посебни образовни потреби во редовниот образовен процес предизвика бурни реакции и дискусии во јавноста. Иако постои желба и потреба за инклузивно образование, сепак, постои и скептицизам колку државата и образовниот систем имаат капацитет да го имплементираат понатаму.
ЦИВИЛ Медиа разговараше и со граѓанките и граѓаните во Велес кои беа поделени во ставовите дали е потребно или не целосна инклузија во образованието или воопшто нема потреба од заедничко образование.
„Мислам дека е одлично и дека сме подготвени за ваков чекор“, изјави една граѓанка.
„Мислам дека можат да учат заедно. Со поголемо внимание кон нив ќе можат да го постигнат посакуваниот успех“, смета друга граѓанка.
Сепак, имаше и одговори што сугерираа дека потешко ќе оди целиот процес на инклузија и дека тоа ќе биде на штета на децата со посебни образовни потреби.
Имаше и одговори каде со целосна дискирминација децата со посебни потреби беа наречени дека се „хендикепирани“ и треба да имаат посебна настава, дека инклузијата нема да успее, дека треба да се селектираат тие деца, па и дека многу зависи и од степенот на „ретардација“ на децата… „како ќе бидат згрижени тие деца, нека му е на помош на Министерството за образование. И тие деца треба да бидат оспособени граѓани на државата“…
„Добро е тоа, но сепак треба да бидат посебно. Ќе се задеваат цело време. Другите деца ќе ги зафркаваат“, изјави еден граѓанин.
За разлика од анкетата што ЦИВИЛ Медиа ја направи во Скопје, каде проблемот граѓаните го гледаа во неспремноста на државата да го имплементира законот до крај, велешани генерално, барем оние кои беа анкетирани, сметаа дека проблемот е во самите деца кои нема да се вклопат во редовниот образовен систем.
Ангела Петровска
Камера: Дехран Муратов
Монтажа и фотографија: Биљана Јордановска